Hier kan ik al weer ademhalen, we zijn heelhuids boven gekomen.
Wij nemen een ander pas naar Keswick, eigenlijk per ongeluk maar dan kun je moeilijk terug. Was trouwens eng genoeg. ‘Wat he-j toch’, moest Wim regelmatig vragen als ik weer eens aan het handvat van de deur geklemd, een kreet uitstootte.
[i]It’s another pass we take as we had planned before, but when you start it it would be difficult to turn. This pass was scary too. ‘What is it with you?’, Wim asked while I was holding the door handle and gave strange shoutings.[/i]