“Nou… ik heb me ook niet verveeld”, meldt Wim als ik ’s avonds in de stoel plof.. Buurman Jans kwam ’s morgens al op tijd om Amber en Sara te bekappen. Amber was de gemakkelijkste. Die wordt ook verzorgd door Eva. Sara wil wel geborsteld maar krijg je niet aan het lopen.
Jans is nogal direct. Hij zegt:”Pootje”en grijpt de pony bij de poot. Wim houdt haar verder in bedwang. Maar bij Sara was het even anders. Die vocht er tegen en Wim zit nu met een door het touw verbrande plek op z’n arm. Tja… die Shetlanders hè!
Sara is een dochter van Kitty die bij Jans en Geesje loopt…ook niet zo’n makke. “’t Is net als bij Saddam Hoessein”, zegt Jans. “De vader deugt niet en de zoon evenmin”!
’s Middags is het andere koek. Wim gaat met Gerhard en een stel 10-jarigen naar het Planetron in Dwingeloo. Robins verjaardag moet gevierd met een stel klasgenootjes. “Man..o..man… ,ik wist niet dat daar zoveel geluid in zat… in die jongens”, zegt Wim. Maar ze vinden het allemaal geweldig. Ach…hij is ook niks meer gewend.
Gerhards 5e verjaardag herinner ik me nog heel goed. Dat was in december met slecht weer. Het zou een pannenkoekenfeest worden. We begonnen altijd met de taart met kaarsjes. Terwijl die kaarsjes brandden vertelde ik dan een verhaal. Het was heel gezellig tijdens het eten en drinken en uitpakken van de cadeautjes. Toen waren ze al wel heel lang stil geweest vonden ze blijkbaar. De spelletjes boeiden ze maar even en toen wilden ze alleen maar donderjagen. Wim kwam precies op tijd thuis want pannenkoeken bakken èn de ploeg vermaken bleek onmogelijk.
Tijdens de film in het Planetron afgelopen zaterdag zijn de boys rustig, maar in de hal later moeten ze zich gewoon ook even laten gaan. Wims oren tuiten er nog van.
