Een familie Harwig krijg je zomaar niet op één foto. Ze zijn over de hele wereld uit gezworven, maar de jongste van het stel wist er raad op en maakte deze compilatie van de familie. Jan tweede van rechts.
Neef Jan Harwig kwam op bezoek. Dat was hij al lang van plan, maar nu hij in Exloo was voor een bridgetoernooi maakte hij van de gelegenheid gebruik om ons op te zoeken. We waren net thuis van ons zaterdagse uitje naar het dorp toen hij belde. Wim beschreef hem de weg die hij het best kon rijden omdat de Tomtom ons adres niet goed weergeeft. Bovendien ligt heel Emmen op de schop. Er is geen doorkomen aan. De weg- en waterbouw verdient hier in Emmen nog een aardig centje.
Jan kwam tot aan Schoolpad 55, bij Jans en Geesje voor de deur en toen was zijn tomtom de draad kwijt en hij belde. We beschreven het laatste stukje, maar in plaats van links af te gaan bij de weg langs ons huis, reed het groene autootje rechtdoor. Ons roepen en zwaaien hielpen er niet bij. Maar opnieuw bij Jans voor de deur, belde Jan nog eens en ving Wim hem op bij de weg. Het was een middag boordevol nostalgie. Hij was 15 toen ik geboren werd en hij gaat er nog steeds prat op dat hij mijn luier indertijd regelmatig verschoonde. Hij was vaak op de Haar en kon goed met iedereen opschieten, juist ook met vader Hendrik Jan met wie hij vaak in een kippenhokje bij de spoorlijn heeft overnacht vanwege verwachte razzia’s. Hij moet de laatste geweest zijn die hem in leven gezien heeft. Vanuit school, de HBS in Zutphen bezocht hij hem nog in het ziekenhuis en hadden ze nog grapjes gemaakt. Toen oom Sjoerd die avond op het bezoekuur kwam was hij net overleden, zomaar ineens… een longembolie.
Jan heeft het ook niet gemakkelijk gehad de laatste jaren. Hij verloor een zoon toen die 41 was aan kanker, zijn vrouw Gé overleed ook onverwacht en een paar jaar later verongelukte een kleindochter. Wat kan een mens verdragen.
Jan vertrok weer naar Exloo waar zijn vriendin, ook een Gé, een middagslaapje deed om ’s avonds uitgerust te zijn voor het bridgen. Wij konden zijn bezoek waarderen! Mooi Jan!