De lelietjes van dalen uit onze tuin. Ik weet dat ze ook bij de Haar stonden en dat opoe Bijenhof er ook zo van hield.
Tja hoe gaat dat met internet. Ben je iets aan het zoeken, kijk je onder Bijenhof, de naam van mijn grootouders…. Kom ik via neef Johan op een onderdeel van een uitgebreide website van zijn “broertje” Wim Harwig terecht. Hij heeft een onderdeel van zijn website ingeruimd voor zijn broer Johan die op ’s Heerenloo in Ermelo woont. Dat was al zo mooi om te zien hoe ze met deze broer omgaan.
Daarna hoefde ik maar op een rood huisje te klikken en ik kwam op de website van Wim himself. Op Flickr heeft hij prachtige foto’s staan, waaronder de trouwfoto van 24 jaar geleden waar ook tante Riek en Hennie en Evert op staan. Wat me bovendien ontroerde waren de foto’s met lelietjes van dalen die Marjan op tafel had gezet omdat Tante Riek daar zo van hield. Natuurlijk was er ook veel te beleven over hun zelf gebouwde huis_ wel de Engelse versie aanklikken-, zijn Quest en andere voormalige lig- en andere fietsen, hun unieke camper enz.
Het verbaast me natuurlijk al helemaal niet dat hij een flink formaat hond heeft. Hij heet Mo de Høker, uit een nestje uit Ruurlo, vandaar de naam. In Zeeland kunnen ze met Achterhoekse klanken niet overweg en blijft het Mo. Bij de Harwigs hadden ze altijd een flink formaat hond. De Schotse collie Jan Piet herinner ik me. Vaak kwamen Jaap en later Wim met hem op een zondagmiddag naar de Boomgaard lopen of ze namen de richting naar oom Wim in de Wildenborch. Hij ligt nog begraven op het erf van de Boomgaard.
Toen Wim zich eenmaal in Vlissingen gesetteld en Marjan ontdekt had, moest mijn Wim voor Holvrieka een paar dagen naar een centrale vlakbij Vlissingen. Ik ben toen mee geweest en we vroegen tante Riek of ze zin had om mee te gaan naar Wim en Marjan. Jes was toen al geboren en we hebben een paar leuke dagen gehad met hen. De laatste keer dat ik Wim zag was op de begrafenis van oom Sjoerd.
Ik heb genoten van zijn website en vond het fijn dat ik een kijkje kon nemen in zijn leven van nu.
Dat hij mooie foto’s maakte wist ik al, maar daar kunnen nu veel meer mensen van genieten. Bedankt Wim en ik kom nog eens weer.
Met een klik op de titel kom je op de website van Wim en Marjan.