Opa en opoe Eggink, ik vermoed dat dit een foto is ter ere van hun 50e huwelijksjaar in 1953.
Lieve familie,
Het is al weer een poosje geleden dat wij wat van elkander gehoord en gezien hebben.
Nu dacht ik maar eens te schrijven. Van Jozien en Dolf hebben jullie ook een kaart gekregen?
Vandaag net twee weken geleden zijn Mies en Gijs en Koos en Heintje ’s avonds hier geweest en ook bij Jo. Ze haalden een half varken op, en de andere helft hield Jo zelf. Jo wou eerst een licht varken slachten. Maar met Gijs zijn verjaardag hadden ze overlegd om hun eigen maar als zouter weg te doen en een zwaarder varken van een ander te nemen, want Derk Gotink kan hen daarmee wel helpen. En toen vertelde Heintje al dat Jozien en Dolf gingen trouwen. Ze hebben vader gevraagd om getuige voor Jozien te willen zijn en vader heeft het aangenomen. Heintje vroeg ook nog of ik ook zou kunnen komen, maar ik doe het toch maar niet.
Maar nu heel wat anders. Zaterdagavond leek het of een koe zou kalven maar het schoot niets op. Om 5 uur ging het water weg, maar verder kwam het niet. Ze heeft een prachtig uier met veel melk. Jan dacht als ze de knollen op hadden en stro voor dan zou het wel verder komen. Maar om 11 uur was er nog niets. Jan kon wel pootjes voelen maar geen kop. Toen heeft Jan de dokter opgebeld en die was er ook spoedig. Het kalf kwam met het achterste eerst en ook nog tamelijk makkelijk maar de nageboorte kwam dadelijk met het kalf mee. Toen onderzocht de dokter de koe van binnen en toen zei hij:”Die koe moet zo gauw mogelijk weg, want ze heeft een grote scheur in de baarmoeder.”
Ze hebben toen Konijnenberg opgebeld en om 5 uur was ze al geslacht in Goor. Jan is mee geweest en het was precies als de dokter zei.
We hebben ook al een koe weer. Ze komt van Jantje haar huis en moet over drie weken kalven, voor de vierde keer. Ziezo dat is al heel wat.
Maar hoe is het bij jullie, nog altijd rustig en alles goed? Ja, ’t is altijd net of er onweer op komst is; dan kan het ook zo drukkend stil zijn. Ja ik zit steeds vol gedachten hoe de afloop zal zijn. Maar hoe ze er toch toe kunnen komen om zulk goed vee voor de slacht weg te doen? Waarom worden ze niet als gebruiksvee verkocht? Maar weer afwachten.
Nu weer over iets heel anders. Zondag over een week 11 december wilden Jan en Jantje hun 12,5 jarige trouwdag een beetje feestelijk herdenken. We willen het maar op zondag laten. Nu zouden we het gezellig vinden als ze ’s avonds na het melken er allemaal waren en dan ook blijven. Maar je mag toch komen wanneer je wilt en kunt. De bedoeling is dat niet een die vroeg komt ook weer zo vroeg weg zou willen gaan. Ik hoop dat je het begrijpt, ik heb het niet zo best opgesteld. Maar de bedoeling is een gezellige avond, maar die eerder komen zijn van harte welkom.
Hanna je weet wel dat ik laatst over een koekoeksklokje sprak, maar daar voelt Jantje niet voor en ze weet ook niet wat anders, dus dat wordt nog een gek geval.
Ze hebben er eens over geslapen en vanmorgen zei Jan: een ander klokje zou toch wel aardig wezen, als ze tenminste niet te duur zijn. Ineke moet morgen maar eens op verkenning uit.
Als het dan niet te duur wordt doen vader en ik er wat bij.
Met vele Groeten en tot ziens.
Moeder
Hanna kom je nog voor die tijd?
[i]Dat opoe heel zorgzaam was bewijst Bram in een telefoontje met Joop.
Hoi Hetty
Had net Bram nog even aan de telefoon en hem bedankt voor de brieven en heb gezegd dat jij er ook blij mee was. Dat deed Bram goed.
Hij vertelde nog, toen opoe op sterven lag was hij nog bij haar aan het bed geweest en toen had ze nog tegen Bram gezegd met een heel benauwde stem: ‘Wat vervelend noe , noe kan ‘k oe niks met geven.’
Ze gaf Bram altijd wat mee als ze de lange reis naar Amsterdam moesten maken.
‘Zo was mijn moeder’, zegt Bram.
Gr. Joop
[/i]