Hoe doe je dat, een boek schrijven over je leven met een van je kinderen? Allereerst vraag je je af of dat kind het zou waarderen. Niet iedereen is er van gediend. Na de vele gesprekken met Mark wist ik later dat hij het prima zou vinden, al was het alleen maar voor mezelf.
Over Rick ligt het anders. Ik vroeg hem of dat iets was, een boek over hem, over alles wat er in zijn leven gebeurd was van mijn kant gezien dan. Rick vond het best. Had ik wel verwacht.
Toen ben ik een lijstje gaan maken met punten over de gebeurtenissen die mij bijgebleven waren. Dat waren er nog heel wat. Daarna ging het schrijven vanzelf. Net als bij Mark beleefde ik de hoogte en dieptepunten opnieuw en bij een paar stukjes heb ik vreselijk moeten huilen. Uitgesteld verdriet misschien? Ik weet niet eens of ik bij die gelegenheden wel gehuild heb. Toen moest je doorpakken, verder.
En natuurlijk schoot ik ook weer in de lach als ik schreef over zijn plezier op Werkenrode of zijn reisjes naar Gera en Fred in Canada. En ik begon steeds meer te beseffen hoe gelukkig we zijn met onze familie en vriendenkring om ons heen.
Het was bovendien gemakkelijk dat ik in mijn dagelijkse stukje ook vaak over Rick schreef, vooral als hij weer bijzonders mee had gemaakt of een nieuwe uitdrukking bezigde. Deze kon ik ook gebruiken. Degene die Rick kent zal beslist herkenning vinden in dit boek over onze bijzondere middelste zoon Rick.
En wat Rick ervan vindt? Ik heb het hem gestuurd om te kijken of hij het ermee eens is zoals ik het heb opgeschreven. Hij had het in één avond uit en meldde: ‘Er was heel wat in dat boek dat ik niet eens wist’. Tja.. hoe wij de eerste jaren met hem beleefden kon hij ook niet echt weten.
In elk geval, de inhoud van RICK is klaar en de uitgeefster Anneke Bakker van SAAM kan ermee aan de slag, maar zij is nog met een paar andere projecten bezig.
