7-11-2016—De herfst is op zijn hoogtepunt. Vooral wanneer de zon schijnt is het een kakofonie van kleuren. Toen we gisteren terug kwamen uit 2e Mond, zoals 2e Exloërmond meestal genoemd wordt, regende het even. Wim had met z’n mannenkoor Valerius op een indrukwekkende manier medewerking verleend aan een kerkdienst van Baptisten en de Protestantse Kerk daar. Zijn we eenmaal thuis, broodje ei en broodje kaas achter de kiezen, blijkt het opnieuw prachtig weer geworden en we gaan nog even het Oeverse Bos in, eigenlijk onze achtertuin. Een paar weken terug had ik ons rondje daar gelopen met Storm maar er bleek onderweg geen enkel plekje te zijn om even te gaan zitten. Vooral bij mijn geliefde stilteplek zou ik dat graag een poosje doen. Nee, er staat nog geen bankje. De boom die ik ervoor in gedachten heb staat er nog vlak bij ons huis. De t.v. ontvangst per digitenne is nog steeds naatje. Die boom staat echt in de weg, als Mark tijd heeft kan hij me mooi een bankje maken. Voorlopig red ik me met een ‘zitkruk’. Onderweg gebruik je hem als een wandelstok. De beide zitbladen kun je inklappen en vormen meteen ook een gemakkelijk handvat. Zo kon ik gisteren rustig een tijdje genieten op mijn lievelingsplek. Wim niet, die let weer op andere dingen, vooral op doorlopen. Modder, braamtakken en oude omgevallen bomen die de weg versperren, niets houdt hem tegen. De omgevallen boom maakt hij even tot een minder lastig obstakel door er takken af te breken zodat er gemakkelijk overheen gestapt kan worden. Storm kan niet kiezen, hij loopt van de een naar de ander. Ook hij heeft een mooie dag!
