foto: Pa met ’t peerd an de hand èn op de fietse, kwam net weer van de premiekeuring.
Nee dat was niet in Hattem maar gewoon in Linde op de Boomgaard.
Wie zin heeft mag nog even oefenen op het (H)attems. De werkgroep Dialect van Heemkunde Hattem zette in 2000 het volgende stukje in haar kwartaalblad.
Eing skuld plög oe ’t meeste
Boer Knelis ad nogal oas. D’r stund um nog zoveule wark te wach’n en ’t peerd woor e ’t land met ebouwd ad, stund nog veur de waagn. Knelis mos um loop’md naor Omet breng’n, want ’t was teegn de regels in umme met een peerd an d’ and te fiets’n. Mär Omet was veur de drukke Knelis veul te värre.” ’t Zol ok à wè ’n wonder wèè’n as e de veldwachter teegn ’t lief leup, want ’t was miezerig weer en dan zaa’j ze niet zoveule op stroate”, zo dach Knelis bi’j um eing. IJ ääln zien fietse veur de dag, spän’n ’t peerd uut, deud um ’t älster an en stapp’m op de fietse.
Ij was nog egeeniet an’t ende van de Ridderstroate of door aa’j ’t gegooi in de glääz’n à. De veldwachter, op weg noa ’t pelisiebureau an de KLinksteege, kwamp t’r net nogà groots anzett’n.
In zien onneuzel’eid dach Knelis dät e oaver de kop ekeek’n won’n, mä zo’n grote Bels an ’t älster kö’j nie zo gauw verdonkermoan’n. De veldwachter stèèk’n zien and al op en reup:”Alt, Knelis, ofstapp’m! ‘k Eb oe à zo vääk ewäärskouwd dä’j niet maang fiets’n met ’n peerd an d’and.”
Knelis stund met zien îêne vôêt an de grond, keek oaver zien skolder en en zeng’n:”Vedrei’jd, noe is e mien toch weer van de begägedräger of’esprung’n.”
Mä met dät smoesien kwamp e d’r ditmoa niet of. De veldwachter ken’n um à langer as vandääge en een prente was ut gevolg. Van ärmôêd mos Knelis met ’t peerd an d’îêne and en de fietse an d’andre weer n’uus um de fietse weg te breng’n en doornoa loop’md met de Bels noar Omet.
De veldwachter ad weinig oape dät Knelis ier van eleerd ad.
p.s Omet is Homoet of de Hoenwaard, de gemeenteweide op de uiterwaarden aan de IJssel