23- 11
“Ik heb op m’n verjaardag nog nooit 30 mensen op m’n terras gehad”, zegt Aagje. We hebben haar toegezongen. Henk heeft verklapt dat bij hun thuis de jarige altijd een hoedje van papier op gezet krijgt. Dus ook hier. We hebben allemaal onze stoelen en koffie zelf meegebracht en Henk snijdt met verve de taarten aan.
Daarna hebben we een héééle vrije dag. Daar nemen we dus van…..tot een uur of 2. Ja een stad die in Art Deco stijl weer opgebouwd is na de aardbeving moeten we toch wel even gaan zien. Maar de mannen ….ja ja… Wim en Ben hebben nog meer voor ons in petto. Het uitzichtspunt hoog…ja heel hoog aan het eind van de boulevard…… moet nog beklommen worden met de camper. Dus dat gebeurt. Met het zweet op de rug stappen Riet en ik na de smalle steile weggetjes boven uit. We worden gelijk als een verzoenend gebaar getracteerd op een ijsje.
Maar het uitzicht is …inderdaad om over naar huis te schrijven. Dus bij deze!
