Net als je denkt dat het echt winter is kan het nog ‘winterser’, nog meer wit. Och, jullie zien het zelf ook om je heen maar ik kon het niet laten om even weer een indruk vast te leggen van deze morgen, 17 januari 2017.
En meteen herinner ik me het versje dat ikzelf leerde toen je nog echte winters had en later doorgaf aan leerlingen en mijn eigen kinderen. Dan gingen we het bibberend uitbeelden hoe koud het was:
’t Is vandaag de witte wereld,
veld en bos en boom en tak
alles ligt nu weggedoken
in het witte winterpak.
Ik alleen loop blauw en bont
van de koude hier in ’t rond
op de wit besneeuwde grond,
op de wit besneeuwde grond.
Jongens wij gaan ballen maken
of een sneeuwpop van stavast.
Jongens ja dan is de koude
ons nu echt niet meer tot last.
Zo je graag ontdooien wou
steek je handen uit de mouw.
Dat ’s uitmuntend voor de kou,
dat ’s uitmuntend voor de kou.