Opoe en opa Bijenhof, die de eerste 14 jaar van m’n leven zo’n grote rol hebben gespeeld.
De lessen bij Ellen die ik door onze vakantie gemist heb, mag ik inhalen op een ander tijdstip. Zo kwam ik vanavond weer bij m’n oude groep terug. Gek! Ik heb ze zo gemist! Janny, Angelique, Carolien, Sylvia. We hadden geloof ik wel een bijzondere groep op woensdagavond. Als enige groep begonnen we met koffie en een praatje. Het hoefde niet eens lang te duren. Nu hebben we weer kunnen bijpraten. De andere groepen beginnen gewoon te werken.
‘s Avonds les heeft natuurlijk ook een nadeel. In het donker moet je de weg vinden. Vanavond waren er minder lantaarnpalen verlicht en het regende flink. Ik kon niet eens de afslag naar de achteringang bij Flier vinden en moest iets verderop weer draaien. Terwijl ik de weg op reed bonkte er wat onder de auto… ik reed op de betonnen rand tussen fietspad en rijweg. Ik weet nu wat ik in panieksituaties zeg: O gutteguttegut… o gutteguttegut. Net opoe vroeger!
Wim heeft net de auto geïnspecteerd, voor zover dat met de verlichting van de kapschuur kan en heeft niets kunnen ontdekken. Als morgenvroeg de benzinetank niet leeg is dan is het allemaal nog meegevallen.