“Da’s al een old buuksken”, zeg ik tegen Joanne, die met Jos in de keuken zit. We zijn net terug na ons etentje in het Lindese Praothuus met Johan, Joke en medekampeerders Ton en Joke en zijn voor een afzakkertje binnen gevraagd.
Het boekje is één uit de Kluitman- Jeugdserie en de voorkant laat een meisje op een paard zien èn de titel [i]Pien neemt de eerste hindernis.[/i] Het boekje wordt aangeraden voor meisjes van 12- 14 jaar. M’n langetermijngeheugen draait eventjes overuren. Zo bekend…zou het een boekje van Diny kunnen zijn.
Joke komt erbij en zegt:”Jao wie-j bunt an et oprumenen en in ene kaste kwammen wie-j dit tegen. Kiek d’r maor is veurin." Ik sla het open en zie rechts boven in het hoekje van de voorpagina [i]Hetty Eggink [/i]staan.
Vandaag heb ik het opnieuw gelezen. Een meisje dat met haar ouders en broer vanuit Den Haag naar een dorpje op het Overijsselse platteland verhuisd, geheel tegen haar zin. Niet alleen alle problemen van stad naar platteland kwamen aan bod, maar het opzetten van een landbouwrijvereniging zoals die in de jaren 60 van de vorige eeuw veel voorkwamen. De rijpaarden moesten ook voor het werk gebruikt worden. Ik denk niet dat daar nu nog veel paarden aan kunnen voldoen.
Vanmorgen wilden we even bij nicht Erna en Bennie aan. Nadat tante Jo overleden is zijn we er nog niet weer terug geweest. Het huisje van tante Jo wordt flink onderhanden genomen en wordt het knusse optrekje voor de 2e zoon Joost. Er werd druk geklust door vader Bennie en Joost. Rutger de jongste die nog studeert zat vlak voor de openhaardkachel met het boek en aantekeningen op schoot, want de verwarming was uit omdat er iets aan veranderd werd.
We hadden veel te bepraten en we worden meteen uitgenodigd om aan de pannenkoek te gaan. En zo genieten we samen van heerlijke pannenkoeken zo vanuit de pan op het bord, met spek, appel of Groninger worst. Mmmmm! Bedankt Erna, kom ze maar eens weer ophalen aan het Schoolpad!
