We zitten graag bij de wei, er is altijd wat te zien of te beleven. Mijn ochtendritueel is op dit moment uitgebreid met de zorg voor de dieren door Wims mankement. Dat gaat in de volgende volgorde: honden, kat, vissen, kippenhok open en dan met de twee bakken brokken naar de lammeren die bijgevoerd worden. Je merkt dat ze niet in handen zijn geweest, puur natuur nog. Maar honger hebben ze altijd. Zo gauw ze de honden zien verschijnen weten ze dat wij er achter aan komen en soms met de bekende gele bakken in de hand. Het kleine witje heeft me altijd het eerst in het vizier en trekt een sprintje naar de brokkenbak, de rest volgt in galop.
Vanmorgen kwam er eentje minder, die zat vast in de braamstruiken. Het is een van de Drentjes, super wild nog. Ik kwam om haar te bevrijden maar ze zag in mij alleen gevaar en trok zich uiteindelijk in grote paniek los met een flink stuk braamtak achter zich aan. Denk niet dat ik haar nog in handen kon krijgen. Ze dook telkens over de bak en schapen heen, tja… brokken wilde ze wel natuurlijk.
Nou Rob, jij mag haar bevrijden als je eens in de buurt komt. Het gras hier vooraan is ook bijna op, het gras aan de andere kant van het gaas is altijd groener, vinden ze zelf ook.
Wij pakken de krant er even bij mèt een kop koffie…
