Paulijne en Isa, twee van de tien, vermaken zich prima!
Alle pups: Sam, Kenai, Alfa, Queeny, Meike, Spike en Toska…. gefeliciteerd! Jullie zijn pup af! Jullie zijn junior geworden. Ik hoop voor jullie baasjes dat de periode van overal op willen bijten afgelopen is. Het is leuk om af en toe nog wat over jullie te horen Dank je wel!
We hebben deze morgen een heel mooie oecumenische kerkdienst gehad in het Scheperziekenhuis. Met bed en al schuiven we een aantal mensen de lift in en verder naar de vergaderruimte. "Zeg maar: mevr. Patty", zegt ze… haar Molukse naam is niet te onthouden. De mensen zijn blij om een echte kerkdienst te kunnen meemaken. We krijgen de zegen van St Patrick mee. Heel mooi…ik zal die nog wel eens geven.
Dan gaan we ons voorbereiden op onze tocht naar de Ossenstal. Rick rijdt met ons mee. Zoals gewoonlijk zak ik onderuit en doe een tukje. We zijn al voorbij Zwolle als ik weer bij m’n positieven kom. Ik zie nog even de naam Wezep en dan Het Harde. "Zijn we hier wel goed", vraag ik. We hadden richting Apeldoorn gemoeten. Via de afslag Nunspeet en Epe komen we er toch! Oma is het middelpunt, maar de meeste aandacht is er voor alle achterkleinkinderen. "Ben ik de enigste jongen",vraagt Robin nog. Die van oorsprong uit bijna enkel jongens bestaande familie van der Kolk is overgestapt op meisjes. Ben en Niesje hebben al 7 kleindochters. Ha!
Jannie, de moeder van Fred is er ook…. erg gezellig. "Nee… ik sla de koffie over… doe mij maar een glas droge witte wijn! Je kent me toch"…knipoogt ze naar me. We praten met iedereen weer bij. Wanneer de mevrouw van de bediening moeder vraagt hoe ze het hebben wil, zegt ze:"Daar zit m’n secretaresse" en wijst op Niesje. De meesten van ons schuiven om de beurt even naast haar.
Arend heeft voor het eerst zijn vriendin meegebracht."I only speak english", zegt ze. Ik dacht dat ze Wacka heet, maar als het anders is hoor ik het vast wel. Ze vermaakt zich prima en zit gezellig bij Jennifer, die in Australië is opgegroeid.
In een helder ogenblik had ik bedacht om bellenblaas voor de kinderen mee te nemen. Dat was een schot in de roos. Zelfs Julia vond het al helemaal geweldig!
Na de pannenkoek, Turkse, Aziatische, met appel en spek, met ananas…je kunt het zo gek niet bedenken, gaan we weer op huis aan. Oma heeft al haar Nederlandse kroost van groot naar klein om zich heen gehad. Wat kan ze zich nog meer wensen?! De Canadeesjes misschien? Of de Fransozen? Wie weet komt dat er ook nog eens van.