Zeg nou zelf… zo’n stofje van echte Zwitserse katoen, al is die 35 jaar oud, moet je toch bewaren om iets leuks mee te doen.
Mijn kamer waar ik strijk– niet te vaak– of naai –ook niet te vaak–, is vol. Er kan niets meer bij. Ik heb kleren in 4 maten. Kleren die me in een dunne periode zo goed stonden dat ik ze nog heb. Dan kleren die ietsepietsje ruimer zijn enz. Er ligt zelfs nog een zomerjurkje van 35 jaar geleden omdat het zo’n mooi stofje is en ik daar iets mee wil doen. Ik weet alleen nog niet wat.
Omdat de plannen om eens serieus aan mijn lijn – lees: gezondheid- te gaan denken telkens weer uitgesteld worden, draag ik nu alleen de kleding die me het prettigst zit. Als ik de stapels zie liggen in deze werk/kleedruimte verlies ik de moed om op te ruimen. Ik moet Niesje of Diny maar eens inhuren. Kleren uitzoeken en dan vooral het wegdoen ervan is veel gemakkelijker voor een ander. Bij Diny ben ik daar erg goed in. Het punt is dan dat Diny zegt:”Doe ie-j den bloeze es an… O steet oe mooi! Nem maor met. Heb ie-j d’r nog wat an”. Wij zijn ook nog uit de periode van ouders die “ de oorlog metemaakt hebt”. Die gooiden niet gauw wat weg. Kringloopwinkels had je toen nog niet.
Kortgeleden maakte iemand een opmerking die me steeds te binnen schiet. Hij zei:”Ik heb twee stel kleren. Het ene stel is nieuw en draag ik als ik bv wegga en ik heb een stel kluskleren. Wanneer die kluskleren te oud, smerig of versleten zijn wordt het gewone stel tot kluskleding gepromoveerd en koop ik er een nieuw stel bij. Om gewoon jaloers op te worden!
Op zijn werk heeft hij natuurlijk bedrijfskleding.
Ik moest wel lachen toen hij vertelde dat hij in zijn kluskleren een duur fototoestel wilde kopen in een fotozaak, maar dat de verkoper hem steeds maar goedkope toestelletjes adviseerde hoewel hij telkens uitlegde waarom hij die bepaalde camera wilde. Hij ging naar een andere zaak…..
Zou ik toch zelf maar eens gaan schiften boven? Diny is op vakantie en Niesje is momenteel particulier verzorgster van broer Ben.