Dit zal een foto zijn die in die tijd, of iets eerder of later, genomen is.
1 april
De hele nacht hoorde men schieten en het ontploffen van de granaten voor de enkele Duitser die in Ruurlo en Barchem nog stand hield. Hotel Bosch in Barchem zat nog vol met Duitsers die tegenstand boden. Dat begon de Canadezen al gauw te vervelen en schoten het in brand met de tanks die daar stonden.
Voor de middag zijn we lopend naar de Brandenborch geweest, ook omdat de Duitsers je alle fietsen die ze zagen afhandig maakten. De vorige dag waren ze bij Dika op deze manier nog twee fietsen kwijtgeraakt, ook van Jan. Maar toen we eenmaal bij oom Evert Jan waren, kwamen we al een grote colonne gevechtswagens tegen die naar de Wiersse reden. We wisten niet wat we zagen. We dachten eerst nog dat het Duitsers waren die zich daar wilden opstellen voor een slag tegen de Canadezen die in Ruurlo zaten. Maar toen we dichterbij kwamen hoorden we dat het Canadezen,- of wij zeiden van Engelsen-, waren.
Evert had ze al gesproken, maar je kon ze haast niet verstaan. Bij Gotink was nog een Duitse beroepssoldaat die de wacht moest houden op een wagen vol ransels en kledingstukken. Hij zat er erg over in dat hij zich gevangen moest laten nemen. Eerst wilde hij nog proberen om met zijn spullen de binnenweg naar Lochem te nemen, maar dat hebben ze hem maar afgeraden omdat hij daar toch niet aankwam door de vele vliegtuigen en de Engelsen die toch overal al waren. Zo heeft hij zich ’s middags maar overgegeven toen de Engelsen kwamen. Z’n spullen hebben ze later naar Vorden moeten brengen op last van de O.G.(Ondergrondse), maar bij het achterlaten van veel andere spullen hebben we ook ons aandeel gehad.
’s Middags zagen we hier de eerste gevechtswagens voorbijtrekken, een interessant gezicht om nu Engelsen te zien in plaats van Duitsers. Zij nu met hun enorme prachtige wagens en de Duitsers op hun fietsen en de meesten nog lopend of met geleende paard en wagen, wat een belangstelling!
Na de middag zijn Rein en ik en een paar buurjongens, die zich nu weer frank en vrij durfden laten zien, naar Ruurlo gefietst. Je keek je ogen uit bij het zien van al die rijen pantsereenheden, grote en kleine tanks, gevechtswagens, vrachtauto’s en motorrijders aan een stuk door. ’t Was een gedonder! Op kruispunten stonden verkeersagenten in uniform het verkeer te regelen. Bij ’t Huis te Ruurlo zag je ze vanaf de weg van Zieuwent af komen en dan een draai maken om op de straat te komen. Het waren net galopperende paarden, zo kwamen ze er aan hobbelen door grote diepe gaten die ze maakten, hele stukke straatstenen vlogen je om de oren als je niet oppaste, vooral door die zware tanks…. Een prachtig gezicht!
Bij de Wiersse stond nog een Duitse Rode Kruisauto waarvan ik nog een bos sleutels heb meegenomen.
Jantje is met de fam. Kettelarij naar Barchem geweest. ’t Was daar ook al een en al drukte. De kinderen hadden chocola gekregen en de heren hadden gelegenheid om, zoals men zegt, vooroorlogse sigaretten te kopen.
Dit was de eerste dag der bevrijding.