Het was rustig om het huis voor de vakantie. De ene kip die we nog hadden ging haar gangetje en legde om de andere dag nog een ei. Wim had de stille hoop dat die ook wel een keertje weg zou zijn . ‘En dan nemme wi’j gien kippen meer’, was zijn mening. ‘Afgelopen. Wi’j könt gien kante meer op, altied mo’j Anja vraogen um ze te voeren’.
Maar….toen Jan en Ria hier bivakkeerden tijdens onze afwezigheid vonden die het maar zielig voor de kip en googelden wat en vonden een paar prachtige kippen in de buurt en toen waren er weer drie. ‘Ach…’, zo mailde Ria, ‘als je ze niet wil hebben, ik kan kippen slachten’. Niet nodig, Ria.
Die laatste twee bleken wat bazig, nee geen ruzie in de tent maar ze lieten merken dat ze aandacht nodig hadden. Toen we terugkwamen volgden ze ons op de voet. Leuk stel kippen!
Toen kwam Rob met twee aardige kleine hennetjes aanzetten, net 4 maanden oud. Mooi spul. ’Er zit nog iets van een Drents hoen in’, zei Rob. We zetten ze die avond gewoon bij de anderen op de stok. De volgende morgen was het een gekakel van jewelste. De kippetjes van Ria gingen te keer. Het leek of ze diep beledigd waren dat er een paar kleine opdondertjes bijgekomen waren op hun stok. Al kakelend verlieten ze het hok. De jonkies waagden zich niet naar buiten zodat ik die maar een bakje water en voer in het hok zette. De dag erop zette ik het voordeurtje maar open en waagden ze zich een paar meter buiten. Het begin was er, want ondanks de gevaren van buizerds en steenmarters wil ik vrij lopende kippen. Er is genoeg ruimte om zich te verstoppen.
Die avond ging een van de kippen van Ria vroeg op stok en keek zo smerig naar de kleinen die ook naar binnen wilden dat die niet eens meer durfden. Wij gingen die avond weg en toen we terugkwamen zat er toch eentje weggedoken in een hoekje binnen. De andere zat in de struik voor het hok en konden we niet goed vinden.
Deze morgen was er al minder kabaal. Alles loopt buiten, zij het in twee groepen en ik verwacht dat met een paar dagen de rust in de tent weergekeerd is.
