Curtis met de hamburgers.
Zaterdag 27 mei 1972
Om half 7 opgestaan en half 8 vetrokken we weer richting Sioux Falls, zo’n 400 mijl van Herman en Nettie’s huis.
p.s. Er schiet me ineens nog iets te binnen. Toen we vrijdagmiddag weer wat gingen gebruiken in een gebouwtje dat met ronde boomstammen was opgetrokken- overigens heel netjes, net iets voor Gijs- toen zagen we in een hoek van dat vertrek een indiaan zitten met één hand aan een kopje dat op tafel stond. En wij maar fluisteren tegen elkaar: ’Wat zit die man of vrouw daar toch stil onze richting op te staren’, totdat we in de gaten kregen dat het een beeld was. Wat hebben we gelachen!
Zondag 29 mei 1972
Vandaag zijn we naar Curt en Berdena geweest, zo’n 70 mijl of 120 km van hier. Curt was in de garage bezig met het roosteren van plaatjes gehakt die met het eten tussen broodjes wordt gedaan, dat was werk voor mannen. Een gezellige leuke jongeman, hij kon toch zo smakelijk lachen en hij kon ons ook aardig goed verstaan en ook wat praten op z’n plat Duits. Berdena is ook een leuke jonge vrouw waar je ook wat woorden mee kunt wisselen. Ik zou dat meisje Janeen die de volgende dag jarig is, 8 jaar, even tot 10 leren tellen één twee drie vier vijf six, in het engels. O wat hebben ze gelachen. Ze hadden een taart gekocht die werd versierd met een paar danseresjes er op en 8 kleine kaarsjes. Daar werd door Berdena een paar foto’s van gemaakt.
We hebben wat pech met het kopen van filmrolletjes. We hebben het op verschillende plaatsen geprobeerd, ook Sioux Falls, wel het merk Kodak maar Agfa wat wij gebruiken daar was niet aan te komen. Ook het ontwikkelen duurt zo lang, moeten opgestuurd, dus nemen we de volle rolletjes maar mee naar huis.
Vanmiddag zijn we van plan naar een rodeo te gaan, hier 60 mijl vandaan, 1 mijl is 1700 m.
Zo, we zijn weer terug van Sherikoo, een heel eind achter Sheldon. Het was wel de moeite waard, vooral als je zoiets nog nooit hebt gezien. Cowboys op paard, met losse handen en wie er dan het langst op bleef zitten en dan op een ander paard kan springen kreeg de eerste prijs.
Ook aardig was het een ruwharige hond moest 4 schapen in een omheining drijven en twee aan twee van elkaar kunnen scheiden. En dan de clowns niet te vergeten. En dan wie het eerst te paard met een lasso een jong stiertje te pakken kreeg en de poten te binden. Het laatste onderdeel was wie het langst op een grote stier bleef zitten. Het was wel griezelig als de stier zich omdraaide als hij zijn berijder er af had gegooid, maar dan waren er direct een paar clowns die de stier afleidden.
Het was wel wat fris maar toch droog ,maar onderweg begon het flink te regenen. Het is ook kouder dan de eerste week hier, maar toch warmer dan in Holland. Hier kun je zo zonder jas na een bui weer naar buiten
Dinsdag 30 mei1972
Gistermorgen zei Herman tegen mij: ’Jan, daar gaat buurman Jan Steen om bij een boer wat verderop alfalfa te maaien om in te kuilen. Hij heeft daar zo’n machine voor. Zullen we even gaan kijken? Drijf jij de car maar Jan!’ Ik als een pauwhaan in een grote Amerikaanse wagen, een ouwe Pleumís, maar die loopt nog goed. Herman maande me wel: ’Jan niet zoveel geez’. Die zware motor voorin heeft blijkbaar niet zoveel gas nodig, De nieuwe car, ook een Pleumis, 6 persoons, loopt praktisch geruisloos. Daar zit een automatische versnelling in. H. J. rijdt er ook wel in. Jantjen heeft hem ook al eens gedreven.
Gisteravond zijn we naar Andy Knocks in Melvin geweest. Herman zegt dat Andy nog plat Duits spreekt maar dat viel wel wat tegen. Hij had het in geen 40 jaar gesproken, maar Herman zat er bij. Dar hebben H.J. en ik niet veel aan gehad want ze spraken de hele tijd Engels. Ik heb me tenminste best verveeld. Maar ze wonen in een prachtig huis, het vrouwvolk genoot volop, ook van wat mrs Knocks zelf allemaal maakte.
[i]Today a visit at Curtis and Berdena’s place. Janeen would celebrate her 8th birthday. Curt made hamburgers on the barbecue which was new for Jan. They enjoyed it at their place.
A visit at a rodeo was very impressive for Jan. Jan enjoyed it driving Herman’s old car. H.J. and Jantjen could drive the newer one with an automatic transmission. The visit to Andy Knox he could’nt enjoy because of the language, boring he said. Andy didn’t speak the plat duuts since opa was there in 1932.But the women enjoyed it to have a look at all the beautiful things mrs Knocks made.[/i]