Tja dat heb je ervan als je even vlug wat uit de schuur wilt halen ’s avonds. Mijn ogen zijn in de avond niet zo best en voor ik het wist maakt ik een duikeling. Ik probeerde me nog te grijpen aan de tuintafel, maar ook dat mislukte. Daar lag ik. Het was gelukkig niet koud en ik dacht meteen weer aan Ricks advies bij een vorige duikeling in Schotland: stil blijven liggen. Toen ik doorhad dat ik alles in elk geval nog kon bewegen begon het opkrabbelen. Dat ging lastig omdat ik gewend ben alles rechts te doen en die arm werkte nu helemaal niet mee.
Toen Wim even later naar het toilet ging met de loopkruk hoorde hij mij. Ook hij kon me zo niet overeind krijgen natuurlijk.
‘Bel Gerhard maar’, zei ik.
’Dan kan ik beter Anja bellen’, sprak Wim terwijl hij met een paar tuinkussens op het looprek gepakt aankwam. Toen kon ik steunend op links overeind komen. Tja… meer konden Gerhard of Anja ook op dat moment niet meer doen. Ik werd weggezet met een ijspakking om de bovenarm en met paracetamol en spierbalsem ging ik aan het eind van de avond onder de wol. Kunnen we er ook nog wel bij hebben.
De ijspakking en de spierbalsem hielpen wat en vandaag red ik me, vooral dan op links. Wim seinde Gerhard in om het halletje leeg te ruimen want zo kon ik al helemaal niet meer bij de meterkast als het nodig mocht zijn. Even later kwamen Frank en Tim ook meehelpen.
Ik wist niet dat er zoveel in z’n klein halletje kon worden gestouwd.
