In augustus 1980 trouwden pa en tante Gerritje.
“Heb je soms uien gegeten”, vroeg Roelie aan Jannie tijdens het opzetten van de nieuwe Liturgische schikking voor Advent in de Schepershof. “Ik denk dat je mijn hutspot nog ruikt”, kwam ik er tussen. We wilden ouderwets een pan hutspot maken met klapstuk. De slager had dat niet, maar wel magere runderlap. Het heeft lekker lang gesudderd met elkaar en smaakte prima. Maar ondanks de afzuigkap ruik je het wel. Ik waande me weer thuis op de Boomgaard. Nu Mark en Jennifer zich moeten behelpen zonder keuken maak ik een paar keer per week allerlei makkelijke stamppotten. Met z’n tweeën doe je dat niet zo gauw. Ik heb de laatste tijd al boerenkool, zuurkool, andijviestamppot, hachee en nu dan hutspot gemaakt. Jennifer zelf is een kei in allerlei Italiaanse pastagerechten.
“Wat willen jullie de volgende keer”?, vroeg ik ze. “Ooo…, doe maar weer zo’n lekkere stamppot”, vond Jennifer.
“Weet je waar ìk nu zo’n zin heb”, zei Mark. “Gewoon een hele grote schnitzel, met gebakken aardappeltjes, sla èn appelmoes”. Ha! We zullen zien.
Toen pa indertijd zich ging verloven in 1980 en alle kinderen en kleinkinderen van tante Gerritje en van pa voor het eerst bij elkaar waren, bij ik meen Hotel Bakker in Vorden, kregen we ook schnitzel. Het waren kanjers. Het mooie voor de jongens was dat er gewoon nog extra porties geserveerd werden voor de liefhebbers en dat waren weer van die grote. En dat zijn ze nog steeds niet vergeten! Er volgden nog heel wat van die etentjes bij de gezamenlijke verjaardagen, maar die keer met die schnitzels spande bij onze jongens de kroon!