Ach het schiet me ineens te binnen: Het eet geen brood. Het was de lijfspreuk van oom Paul, de vader van Nies. De man die Ben indertijd toestond met zijn dochter te trouwen met de woorden: ‘Voor een fles Bokma mag je d’r hebben’. Die ook wanneer de beslissing genomen moest worden of er iets wel of niet bewaard moest worden placht te zeggen: ‘Het eet geen brood’. En dan verdween de deken/ kussen/ stoel naar de zolder. Op die manier heb ik ons gewatteerde dekentje gescoord toen tante Catrien wat later naar haar bejaardenwoning ging. Daar was geen zolder of vliering meer. Wij kregen een paar prima kussens, een wollen deken en dat bewuste gewatteerde dekentje waaronder ik al heel wat middagslaapjes heb gedaan en die we dubbelgevouwen gebruikten op het veldbed als zachte ondergrond voor Robin of Eva. Leuke schoonvader ook. Wanneer hij met tante Catrien vanuit Zoetermeer een weekend bij Ben en Niesje ging logeren , kwam hij met z’n tasje de kamer binnen en plantte die tas naast de lievelingsstoel van Ben. Zo,… die had hij dan alvast gereserveerd. Als Ben dan zei: ‘Pa, dat is wel mijn stoel’, antwoordde hij steevast: ‘Maar nu is hij van mij’. Die stoel zat niet alleen het prettigst, maar stond ook precies goed om tv te kijken zonder je nek te hoeven verdraaien. Thuis was hij net zo ontspannen. Wanneer hij boven kwam vanuit de winkel beneden, stonden z’n pantoffels klaar. Na het eten zei hij: ‘Ik maak nu plaats voor de vrijwilligers’ en hij haastte zich met zijn sigaartje naar zijn plek voor de tv.
Toen ze naar Hattem verhuisden hebben ze eerst nog drie maanden bij Ben en Nies gewoond. Ach.. ze hebben het heel gezellig gehad, maar ik denk toch dat Ben blij was dat hij z’n stoel weer terug had.

Foto: Ik denk ergens eind 70er jaren. Hier wordt een glaasje gedronken op de verjaardag van moeder Siet

Ben en Niesje

“Wat zei oom Paul ook al weer over die kijvende huisvrouw?”Een dagje met Ben en Niesje staat voor een dagje ontspanning. We praten weer bij, we bekijken wat foto’s. We zoeken oude dia’s op. We lopen met Tessa naar het bos.
Ja, die kijvende huisvrouw uit Prediker. Niesjes vader, oom Paul, die had lef! Hij had die dag wat onenigheid gehad met tante Catrien. Ze gaan eten en na het eten wordt er geregeld een stukje uit de bijbel gelezen. Oom Paul is nogal gecharmeerd van het boek Prediker. Wanneer tante Catrien in de spiegel keek was het:”Catrien, je weet wat Prediker zegt: IJdelheid der IJdelheden. Die dag leest hij het toepasselijke stukje: Het is beter voor een man dat hij gaat naar de hoek van de straat dan dat hij verblijft in het huis ener kijvende huisvrouw.
Tante Catrien sprak de volgende woorden: “Schoft die je bent! ”
En nadat een jong meisje uit de kennissenkring er bijna vandoor was gegaan met een oudere man, vroeg hij tante Catrien: “Catrien…neem je even mijn pantoffels mee?” “Kun je dat zelf niet doen?”, antwoordde ze. “Ik zou het maar snel doen Catrien, …want er is vraag naar ouwe kerels!”
En wanneer tante Catrien wat langer tijd uittrok om zich wat op te maken : Zoóó….. Monumentenzorg??
Het was weer erg gezellig en nu zijn ze, net ná de Sport en vóór Evita, weer vertrokken richting Hattem!
Gek hè,…..nu moet ik ook ineens weer denken aan de reactie van oom Paul toen Ben om Niesje kwam: "Voor een fles Bokma mag je d’r hebben!"