Voor ons een dagje vol nostalgie. Wat zijn we hier vaak geweest, zo vaak sinds 1972 dat we de tel al kwijt geraakt zijn. Eerst met de kleine kinderen de zomervakantie en later in herfst of winter opnieuw. En steeds hadden we het gevoel van thuiskomen als we in het huisje in Badenhard waren. Later werd het camping Loreleyblick, maar altijd maken we een rondje langs de plaatsen die ons zo lief geworden zijn.
Vandaag maakten we het rondje met Ben en Riet en begonnen met het spectaculairste onderdeel. Het uitzicht bij Mariaruh bij Urbar: Loreleyblick maar nu van bovenaf. We konden de camper en caravan zelfs ontdekken. Met Rick waren we er een paar jaar geleden al geweest. Ook nu was het een prachtig begin van de middag. We dronken koffie in het prieel waar de gedichten van Heine op de onderkant van het dak geschreven staan. Hij was het ook die het Loreleylied maakte:
[i]Ich weiss nicht was soll es bedeuten
Dass ich so traurig bin
Ein Märchen aus alten zeiten
Dass kommt mir nicht auf dem Sinn [/i]enz.
Maar daarna ging het verder en ik beloofde Ben de mooiste supermarkt die hij ooit gezien had. Via het dal na Utzenhain gingen we dus naar Emmelshausen naar de REWE Markt. Hij moest me gelijk geven dat dit wel een hele mooie was. Er is niet op ruimte beknibbeld en het assortiment was uitgebreid. Daarna volgden we de weg bovenlangs via Pfalzfeld, Birkheim naar Badenhard en reden we het rondje langs de ‘Strecke mit Fehrienwohnungen’. Het huisje lag er verpieterd bij, het gras stond huizenhoog en bij de meeste van de andere huizen was het net zo.
Bij Steeg gingen we even goeiendag zeggen. Alleen de dochter was thuis. Frau Steeg was op koffievisite in het dorp en Gerhard Steeg was naar de dokter. Ja die worden ook ouder. Ik denk dat hij nu 79 is. ‘Die sind ja immer zu Hause’, zei ze. ‘Komm morgen zurück. Die werden sich freuen’! Maar we gaan morgen opnieuw verkassen. We moeten de volgende keer beslist weer langskomen.
Opnieuw een mooie dag. Vanavond drinken we er nog een op!
