Jacomijn en Henk waren de organisatoren en hebben er een middag vol verrassingen van gemaakt. Hartelijk dank! We zullen hier nog vaak aan terugdenken! Tot slot bracht Wilhelm me als een Majesteit aan de arm naar de auto waar Wim natuurlijk allang zat te wachten. We werden immers in Dalfsen verwacht waar Storm opgehaald kon worden.
En heel even kwam de herinnering boven aan onze bezoekjes aan de Boomgaard met de jongens vroeger. Dan zat Wim ook al lang in de auto met het hele spul en had ik moeite om weg te komen. Mama zei dan vaak: ‘Toe noe Hetty… Wim zit al lange in de auto… straks geet e vot’. Waarop ik altijd zei:’Zonder mien geet e echt neet vot!’
En zo was het en is het nog steeds.
