‘Lao’w maor gaon, ’t is al 1-0 veur Sparta’. Ik had voorgesteld om even naar Gerhard en Judith te fietsen om meteen de Senseo voor Robin mee te nemen. Maar toen zag Wim ineens dat Sparta- Emmen op de tv werd uitgezonden. Tja… dan kun je eigenlijk niet weg.
Maar nu heeft hij het even niet meer. 0-1 voor Sparta. ‘Dat wodt niks. As ze gien doelpunt haalt veur de pauze könt ze de Eredivisie wel op de boek schrieven’.
Dus wij stappen op onze wonders op twee wielen en even later komen we bij een ontspannen Gerhard en Judith aan. Het is net voor de pauze toch 1-1 geworden. Wim slaakt een zucht van verlichting.
Even later zitten vader en zoon samen in de tv- werkkamer naar deze zo belangrijke wedstrijd te kijken. Judith en ik vermaken ons samen buiten wel. Ineens horen we een vreselijke ontlading binnen. Ja hoor, opnieuw een doelpunt voor Emmen. Na een paar angstaanjagende Hoei’s en Oooh’s komt er ineens een enthousiaste schreeuw van binnen uit. Weer een doelpunt voor de FC Emmen.
Nu zien de beide heren het helemaal weer zitten. Even later weten we het: Emmen gaat in de Eredivisie voetballen.
‘Gaan jullie zeker ook nog naar de huldiging straks op het Marktplein?’, vraagt Judith. Maar daar hebben deze vader en zoon geen oren naar. Wim is tevreden.
Hij heeft trouwens zijn seizoenkaart voor FC Emmen al binnen voor het volgend seizoen, helemaal bovenin op de Oost tribune.
