foto: In 1929 kwam Herman voor een bezoek even terug naar Nederland en werd deze foto gemaakt. Van l. naar r.: Heintje, Hendrik Jan, Jan, Herman, Jo, Dika, Dina, Mies en Hanna. Op de voorgrond opa en opoe met Bram.
Nu even verder, ze zijn weer met een lege wagen de kamp in. Ik filosofeer graag en als ik dan zo over alles nadenk dan moet ik zeggen dat het leven veel eenvoudiger begint te lijken dan 30, 40 jaar terug. Doe je iets goeds, je wordt in je geweten direct beloond, doe je wat verkeerds, je geweten spreekt je er onbarmhartig op aan en zo leren wij door de builen en de schrammen heen wat de weg naar het leven en het geluk is. De mensen maken de dingen graag ingewikkeld om op zo’n manier de consequenties van het geweten te ontlopen, wat ondertussen al heel slecht lukt. Die oorlogsmannen menen de wetten van het leven te kunnen verschalken door grote woorden als vaderlandsliefde, heldenmoed en zulke grapjasserij meer, maar de eenvoudigste mens weet in zichzelf dat dit bedrog is, dat het levensgeluk niet wordt gediend door geweld en wantrouwen maar dat het afhankelijk is van eerbied voor mekaars leven te hebben,
Een ziekenhuis moet vergroot worden maar er is geen geld. Collectes huis aan huis, wanneer komen we dan klaar? Nee… een loterij uitschrijven, speculeren op de gokzucht van jan publiek … en het loopt op rolletjes. Maar het is mis. Jullie kerk, onze kerk, iedere keer als het ze begint te knijpen …. Ja maar het is de enigste kans om wat geld los te krijgen. Dat zeggen onze generaals ook op hun terrein, oorlog. Ja het is een vies zaakje en het is naar, het is verschrikkelijk. Maar wat mot je, je kunt toch je land maar niet plat laten lopen door de Duitser of nu door de Rus? En het eind van het lied is dat de mensen die allemaal kindertjes zijn van één Vader mekaar met alle mogelijke middelen maar vermoorden. Ze noemen dat dan wat anders. Ze noemen het buiten gevecht stellen, in de pan hakken en meer van zulk fraais. Wat zijn wij mensen toch maar bedroefd klein, in alle mogelijke bochten wringen, dat graag, maar in de praktijk op God vertrouwen? Ho maar!
Met de natuur doen die slimme mensen net zo. Vruchtbomen spuiten tot er geen sijsje meer aan de kost kan komen en als we dan niet spuiten al wat we kunnen, vreet ons het ongedierte op.
De Amerikaanse soldaten hadden een eiland bezet, maar wilden die lastige vliegen eens voorgoed weg hebben en dat lukte hen ook. Met gevolg dat eerst verschillende kevers en insecten uitstierven en daarna de vogels en alle andere dieren. Dat eiland werd toen een woestenij.
Maar zou ik niet eens ophouden met dat gekanker en nog wel in een brief aan een paar goeie nichtjes. Ik kan er niks aan doen, dat zat me allemaal zo dwars, doch ik heb er niks bij gewonnen, het zit me nog evengoed dwars.
Verleden week kregen we van Bernard een prachtige trouwfoto, dat was de moeite waard. Ik denk Riek zal het eerst wel warm vinden, maar dat went gauw. Een mensenlichaam weet zich nog wel gauw aan te passen aan veranderde omstandigheden. Eén ding is al dadelijk gelukkig, ze had geen tijd om aan heimwee te denken, zo druk was zij, dat is prachtig. Een hoop jonge vrouwen daar hebben te weinig omhanden, turen maar door de ruiten en zitten weer met hun gedachten in dat oude Holland en dan heb je de poppen aan het dansen: heimwee. En ik vertel u wie dat goed te pakken heeft: dat is naar. Ik heb er toen wel het een en ander van gezien en gehoord. Maar hun kinderen lachen hen uit, die zijn altijd blij met hun nieuwe country.
Nu is het dan weer avond, goed opgeschoten met de rogge, maar droog was anders. Maar hadden ze het langer laten staan om piekfijn droog te worden had het morgen beslist geregend.
Ach neem je je regenjas mee dan blijft het droog en laat je die in goed vertrouwen thuis, dan krijg je de pokkel nat.
Ik heb laatst wel gemerkt dat uw moeder er niks blij mee is dat Antoon ook naar Amerika wil en ik kan dat best begrijpen. Bram wil al zolang naar Australië. Doch ik, en moeder nog meer, zijn in stilte maar wat blij dat het hem nog niet lukken wil. Verlopen zondag met moeders verjaardag is hij met zijn vrouw nog bij ons geweest. Het staat hem bij de KLM wel beter aan dan het geweest is. Het zal ook wel schelen, hij is van ’t winter ongevraagd nog weer bevorderd. Hij staat nu wat het werkend personeel betreft, boven aan. Uw moeder is pas nog bij u geweest zodoende kan ik over de Jager geen nieuws vertellen.
Bij onze jongste dochter Mies is laatst een bijna tweejarig jongetje gestorven, dat zijn heel moeilijke dingen voor ouders, het was zo’n lief en bijdehand kereltje. Hoe eerder we zulke dingen uit handen kunnen geven hoe eerder wij getroost worden.
Gelijk de aarde rust in de donzige armen van de atmosfeer
Alzo rust mijn ziele, o wonderlijk lot…
In God.
Een klein gedichtje, waarvan ik veel houd.
Dina, Heintje, mijn beste wensen voor jullie en hartelijk gegroet , Johan