Ook aan het eind van zijn leven kreeg opa nog bezoek van vrienden die met hem van gedachten wilden wisselen. Op dit bankje werd heel wat afgekuierd zoals ze in Twente zouden zeggen.
Dat was een van de eerste dingen die we leerden toen we in Hengelo O gingen wonen en Wim bij Stork de vraag kreeg:"Doet mien de kuierdraod es an". En de opmerking : "Staot d’r niet te kuieren, schiet es op."
Tante Jantje weet misschien nog namen.
