Hetty Site

Opa’s reis

Opa en opoe Eggink in de jaren 30 op de Dam in Amsterdam

In 1932 gaat opa Eggink op reis. Hij gaat zijn oudste zoon Herman bezoeken die naar Amerika vertrokken is om boer te worden. Zijn bevindingen onderweg en in Amerika heeft hij trouw weergegeven in een klein zakboekje.
In de brugklassen heb ik vaak een stukje voorgelezen aan het eind van een les. Het maakte indruk en vaak vroegen ze aan het eind van een volgende les om nog een stukje.

22 april 1932 –kwart voor 6
Voor ’t eerst van mijn leven aan boord van de Batavier2. Ik had er niets mee te doen. Afgehaald van de trein, weggebracht naar de Batavier. Ik geloof niet dat er veel passagiers meegaan. Ben best op mijn gemak. Ik hoop dat Dika nu steeds beter mag worden.
Door dat getakel aan boord van het schip is het schrijven nog niet zo gemakkelijk..
Straks, 6 uur, krijgen we middageten.
Kwart voor 7. We zijn gedurende een uur in volle zee. ’t Begon mij op ’t dek te koud geworden. Ik bemerk terwijl ik dit schrijf, dat we in de ruimte zijn aan de bewegingen van de boot. Je voelt je rijzen en dalen, altijd zowat hetzelfde tempo.
Zojuist hebben we het middageten gebruikt. Met mekaar was het heel goed, maar ik had wel een paar borden minder vuil kunnen maken. Maar ik zal maar zeggen dan hebben ze ook wat te doen. Ik begin nu slaap te krijgen. Ik ga zo naar mijn kooi. Er zijn niet veel passagiers, ik heb een vier persoons hut alleen. Zo ben ik dan op de grote grens tussen Holland en Engeland.
‘t Is zeer rustig aan boord, de zee is betrekkelijk kalm. Morgenvroeg om 7 uur of half 8 zijn we in Gravesend. Vandaar gaat het met een speciale trein van Cunard naar Londen, waar we blijven tot zaterdagmorgen 24 april.

Vrijdagmorgen 23 april 6 uur
Tamelijk goed geslapen. De zon scheen zowat in mijn bed. Ik er uit, naar boven. Ik heb twee kiekjes genomen, omdat het zo geweldig en zo mooi was, maar ’t is misschien toch nog jammer. De indruk die de zee je geeft knippen, gaat niet.
7 uur, weer boven. De zon, de geweldige zee, het nu opkomende Engeland. Deze plotselinge schoonheid is haast teveel. Kon moeder en al mijn kinderen dit toch ook zien! Ook Dika en Hendrik. Dika, hoe is het toch met u? Kon ik u dit toch maar laten zien!
De boot verandert iets van koers, we zijn zo in Gravesend. O die lichtbaan, die opkomende zon over het water tovert!
Half 9, ‘k Zit nu in de trein die mij naar Londen zal brengen. Controle Engeland al weer achter de rug, erg lastig waren ze niet.
Ik kan aan alles merken dat ik niet meer in Holland ben. Het voornaamste verschil in huizenbouw is wel dat ze hier allen met leien gedekt zijn, maar op het land zie ik ook andere gewassen en vruchten die ik niet ken. Ook wel boomgaarden, maar daar staan ook weer onbekende struiken tussen. Die bloeien zowat als bij ons de heggedoorn en lijken er ook wel op
Maar al brengen we ook al die dingen in Holland, dan is het toch Engeland nog niet.
De trein stopt. Londen Station.

Opa’s journey

In 1932 opa Eggink went on a journey to visit his oldest son Herman, who went to America to become a farmer. About his experiences on his way to and in America he wrote it down in a small little book. I often read it to the pupils on Highschool at the end of a lesson. They always asked for more.

22e of april
For the first time in my life on board of the Batavier 2. Easy for me. I’ve been kept from the station and they brought me to the Batavier. I don’t think there will be a lot of passengers. I’m feeling well.
I hope Dika will be better soon.
It’s not easy to write with all that tackling on board…….
At 6 we ‘ll get dinner.
18.45 We’re already at sea for about an hour. It became cold on deck. I notice while writing we’re in a big space because of the movements of the boat.
You feel the rising and alighting is always the same .
We’ve just had our dinner. It was a good meal, but it would be better to use less dishes. I would say :So they have to do something. I’m getting sleepy. I’m going to my bed. There are n’t many passenger, I have a 4 persons room just for me.
So I’m on the large border between Holland and England. It’s quit on board, the sea is calm. Tomorrow at 7 we’re in Gravesend. From there we go with a special train from Cunard to London. We’ll stay there until saturdaymorning the 24e of april
23 april 6 oclock
I slept rather well. The sun was shining almost on my bed. I rose and went upstairs. I took 2 pictures because it was so overwelming and beautiful, but perhaps it’s a pity too, because you never can give the impression of that sea.
7oclock, upstairs again. The sun, the marvellous sea, that now coming coast of England. This sudden beauty is almost too much. Oh, I wish mother and all my children could see this. Also Dika and Hendrik. Dika how are you doing? Oh would it only be possible to show you this.
The boat is changing something, we’ll be in Gravesend soon. O that light, caused by that rising sun !
8.30. Now I’m in the train who will bring me into London. At the control there were no troubles. I notice while looking around that I’m not in Holland any more. The main difference are the houses who are covered with slate, but als on the land I see different trees, vegetation , fruit and vegetables, but even if we should bring all those to Holland , it wouldn ’t be England. The train is stopping. London Station.