Het zelfgemaakte lappenpopje dat Erna van opoe kreeg, op haar eerste verjaardag.
De oproep van gisteren n.a.v. het telefoontje van oom Bram heeft al wat opgeleverd. Erna Bloemendaal reageerde enthousiast. Ze heeft opoe wel niet zo heel lang meegemaakt maar wel van dichtbij. [i]Top[/i] en [i]de Boskamp[/i], dat lag toch op loopafstand. En ze heeft een goed geheugen voor details.
[i]Ja, die oom Bram, komt toch nog even voor z’n moeder op, en terecht. Voor zover ik mij opoe kan herinneren was ze een lieve rustige vrouw. Zoals tante Heintje, maar minder lachend. Wij spaarden altijd zilverpapier, ik geloof van de verpakking van roggebrood, voor haar. Ze bewaarde het in het spoarmandje in het kabinet. Een wijkzuster haalde het dan van tijd tot tijd op. Misschien was het voor de zending of zo?
Ook herinner ik me dat opoe af en toe een dag of een middag kwam om mamma te helpen met verstelwerk en/of sokken stoppen.
Als opoe aan tafel zat met eten, bleef ze rechtop zitten, met het bord OP haar linkerhand en een vork of lepel in haar rechter.
Als kind wilde ik dat ook wel eens proberen, maar dat vond mamma niet zo’n goed idee.
Mijn eerste pop kreeg ik van opoe toen ik 1 jaar werd. Een lappenpopje van wit katoen met een gebloemd jurkje aan en een mutsje dat vast op het hoofd zat.
Ik was net 6 jaar toen opoe in maart 1957 stierf.
Gr. Erna[/i]
En dat ze dat popje nu nog heeft zegt wel wat. Wat een mooie aanvulling, Erna!
Ze vertelt ook dat tante Heintje net vandaag toch uit het ziekenhuis weer naar de Borkel komt, nadat ze opgenomen was na een epileptische aanval.
And Erna gave a lovely reaction. She did not know opoe for long but they lived nearby because De Boskamp and Top was a distance you could walk. And she has a good memory for details.
Yes, that uncle Bram who sticks up for his mom and he’s right
I remember opoe as a lovely quiet woman, a bit like tante Heintje but less laughing. We always gathered silver paper for her, I think from the rye bread. She put it in the special basket in her cabinet. A district nurse came over and took it with her, I think it was for the mission.
Also I remember opoe coming for a day to help mama with patching and mending socks.
When opoe was sitting at dinner upright while she held her dish ON her left hand with spoon or fork in her right hand. When I tried to imitate her, my mom did not like the idea.
My first doll I’ve got from opoe on my first birthday was a rag doll, made by herself from white cotton with a flowered dress and a cap fixed on it.
I was at the age of 6 when she passed away in 1957.