‘Gao’j vanmiddag mee naor Orvelte?’, vroeg ik Wim gisteren. ‘Mot dat?’, is meteen zijn antwoord.
We zijn net thuis na een inspirerende dienst over afbeeldingen van de Bijbelse figuren Jacob en Ezou èn Maria en Martha, helemaal geïntegreerd in de omgeving van tijd en plaats van de schilder zelf. Ik vind de Afrikaanse versie van Jezus met Maria en Martha het sprekendst, misschien wel door z’n eenvoud.
Maar ik krijg nu ineens zin in de kans om tussen wol en schapen rond te struinen, want het is ‘Woldag’ in Orvelte.
Natuurlijk gaan we wat later die kant op, mèt hond zelfs. We hebben van die poepzakjes aangeschaft voor het geval dat! En natuurlijk hebben we die nodig, al voor we op het terrein zijn. We hebben bekijks met Storm. Het blijkt toch bijzonder te zijn, een bruin met witte bordercollie.
Gek is dat, we zijn al vaker op zo’n Woldag geweest, maar ineens kijk ik nog eens naar al die frutsels en kunstwerkjes met andere ogen. Het pure wol deel vind ik altijd de moeite waard, maar al die popjes en viltwerkjes… Dat ken ik nu wel. We genieten nog wel van een toneeltje in oude sferen. En natuurlijk van het schapen scheren. We zijn er even uit en wanen ons hier in Orvelte in vroeger tijden.
