Het is hier nog vroeg en de mannen zijn net vertrokken naar Calgary om de camper in te leveren. Henry is mee met de truck en neemt ze weer mee terug. Rick is ook mee. En wij ruimen hier wat op en gaan straks met Jannie, Freds moeder, aan de koffie.
Het was me een avond met veel Hattemer herinneringen, want de drie broers hebben natuurlijk veel dezelfde. “Och ie-j wet wel… dee van Piekeren van ’t krullepoppien…”en meer van dat soort opmerkingen. Ik heb het idee dat iedereen in Hattem wel een bijnaam heeft. En na het eerste glaasje wijn kwamen de verhalen helemaal los. De tekeningen van vader van der Kolk werden er bij gehaald om hun herinneringen aan oud Hattem te staven.
Tonny, Niesje en ik hebben alledrie een verschillende achtergrond. Tonny vertelt over haar jeugd in Indonesie waar ze tot haar 8e jaar heeft gewoond, over de aap aan een touw bij de buurman die ze wel eens plaagden…. tot hij losbrak en hun baboe de sarong helemaal vernielde. Haar moeder had aan haar buren eens een stuk zeep gegeven. Ze probeerden het op te eten.
Na Indonesie ging de familie een paar jaar naar Curacao en daarna naar Perzie. Over al die periodes kan Tonny heel wat vertellen net als over de tijd die ze in Emmen doorbracht.
Niesje groeide op in Zoetermeer, heel herkenbaar na al haar verhalen. En ik als Achterhoekse … och… op weblog 2 is er al genoeg verteld.
