Deze schenkkan is uit de periode tussen 1150 en 850 v. Chr.
De dag vliegt voorbij. Dick uit Apeldoorn is een dagje over. Na de koffie met uitgebreid bijpraten gaat dat laatste verder in de auto op weg naar het Drents Museum in Assen. Het is bijna een gewoonte geworden met Dick om zo’n dag te combineren met museumbezoek. Anda hield er ook van en bij Dick is de interesse in geschiedenis zich nog verder gaan ontwikkelen. Hij volgt nu zelfs cursussen over kunstgeschiedenis.
In Assen aangekomen werpen we ons in de Iraanse cultuur en geschiedenis die ouder is dan de Griekse of Romeinse. Veel prachtige oude voorwerpen zijn geleend van het Nationaal Museum van Iran, Teheran. We luisteren en kijken naar een film over dit mooie land dat al zo vroeg veel creativiteit had en dat ook nog bewaard is gebleven. De schenkkannen die zo mooi gevormd zijn hadden mijn speciale belangstelling. Toch is de massief gouden drinkbeker, Rhyton, het pronkstuk van deze Iraanse Expositie.
Wim redde zich met stok redelijk. Hij mag gewoon lopen met stok, maar elleboogkrukken raadde de huisarts niet aan. Wim houdt goede moed dat het langzamerhand beter zal gaan.
Op het terras komen we even bij en onze gesprekken komen vaak terug op ons gezamenlijk verleden, onze jeugd, maar vooral ook onze tijd samen met Anda en al onze jongens.
Na het eten gaat Dick richting Apeldoorn mèt een ‘Tweets van het Schoolpad voor Ernst en het boek MARK voor hemzelf. Hij laat nog weten wat hij er van vindt.’
We houden contact.