Tijdens onze eerste gezamenlijke vakantie in Auvergne.
Altijd fijn om je oude vrienden te ontmoeten. Dick en Anda kwamen bij ons aan vandaag. Ze hadden hun tante Dien in Schoonebeek opgezocht en kwamen daarna bij ons. Hun vakantie naar Egypte was onverwacht afgebroken. Schoonzus Gerda die met Johan Lettink die op ’t oldershuus in Linde woonde, was toch nog onverwacht overleden. Een paar uur voor Dick en Anda vanuit Cairo met de trein naar Assoean zouden vertrekken, belde broer Johan op met dit verdrietige nieuws, zodat ze net voor de 14 uur durende treinreis zou beginnen naar het vliegveld gebracht werden om naar huis te vliegen.
Anders waren ze morgen pas terug gekomen. Nu hadden ze tijd over om onverwachte dingen te doen.
Dick ken ik al sinds we op De Boomgaard gingen wonen in 1950. Hij is 2 dagen jonger dan ik. Als buurkinderen trokken we best veel met elkaar op. We hebben zelfs wel eens een robbertje gevochten. Ik deed gemeen want ik had in het vuur van het gevecht geknepen. Hij weet het nog. Later ging ik met vriendin Joke als kookster mee wanneer Dick en vriend Wim Enzerink met de jongensclub van Hengelo Gld gingen kamperen.
Nadat Dick met Anda was getrouwd stond Anda op een keer onverwacht in Hengelo bij me op de stoep. Dick werkte nu ook in Hengelo net als Wim en ze woonden nog geen 100 m. bij ons vandaan.
Hun Ernst werd twee dagen vóór Mark geboren. En zo is het gekomen… het begin van een levenslange vriendschap.
Net vanmiddag moest ik voor na-controle naar de chirurg. Anda ging gezellig mee. Dokter van de Berg feliciteerde mij met het snelle herstel en de goede uitslag van het onderzoek. De verwijderde galblaas was opgestuurd en goed bevonden.
Over een maandje gaan Dick en Anda al weer naar hun huis in Les Issambres. “Komen jullie nog?”, was de vraag. Nou dat hoef je Wim geen twee keer te vragen. We gaan dus maar gauw eens kijken of er een geschikte vlucht naar Nice te vinden is ergens begin juni.