2009- In deze tijd is Aly presidente en Sjoukje notuleert. Vanaf nu zit alles in een grote rode map en wordt met de pc gewerkt. Net of het minder persoonlijk is. Ik mis meteen de handschriften die ieder op haar beurt iets over de persoon zeggen, maar ook welke schrijfmethode op de lagere school gebruikt is. En… oefening baart kunst.
Schrijffouten kom ik weinig meer tegen in de notulen en probeerde ik me er vroeger wel eens aan te ergeren.. dat is over. De Nederlandse spelling is ook lastig. Zelf leerde ik de kinderen vaak de truc van de ei van eitje en de lange ij. In het dialect kun je met de woorden die je met een ij schrijft een ie maken zoals wijzen dat wiezen wordt. Had ik nog van onze eigen meester Berenpas geleerd. In het Drents gaat dat niet altijd meer op. Maar dankzij de spellingscontrole op de pc zijn er weinig spellingsfouten meer, ik vind het zelf ook gemakkelijk.
Ik mag dan de geschreven notulen persoonlijker en aardiger vinden, maar bij de getypte notulen herken ik ineens veel meer, waarschijnlijk omdat ik toen via Sjoukje en Hilly al bij jullie was ingelijfd.
-Nu in 2009 lees zelfs dat ik met Sjoukje en Miny naar een themamorgen over ‘de God van Rembrand’ door Gerda Hoekveld ben geweest waarin de schilderijen van Rembrandt en Chagall over hun relatie tot de 10 geboden werd belicht. Een prachtige morgen.
-De avond over stervensbegeleiding van Anneke Veenstra die o.a. over het Huis van Heden vertelt. Het wordt voor ons een doel voor een fietstochtje later dat jaar.
-Ik herinner me zeker de reis van Aly en Jans Katerbarg naar de Noordkaap waarbij Aly alles vertelde bij haar PowerPoint presentatie over hun reis per auto van 7500 km.
-Dit jaar maken we een reisje naar Hattem met Bakkerijmuseum, het Anton Pieck- en het Voerman museum. Als klap op de vuurpijl een bezoekje aan de ooievaarsopvang De Lokkerij in De Wijk. Weten jullie het nog? Of heb ik er juist de beelden nog bij omdat ik er gewoond heb en daar mijn Wim heb leren kennen die het al 55 jaar met me uithoudt intussen?
-Het verslag van de Jaarvergadering in de Vredevorst in Hoogeveen maakte Albertje. Leo Feyen reisde met ons door de vragen van het leven van alledag door te praten met Nederlandse godzoekers over eenzaamheid, hartstochten, goed en kwaad, roeping en stilte. Een reis van hoofd naar hart.
Dan wordt er een avond aandacht besteed aan incontinentie waar veel van ons vroeger of later toch mee te maken krijgen. We leren wat oefeningen.
-Ook Jos Breuring, apotheker in d Rietlanden komt langs om ons te informeren over medicijngebruik, over bijwerkingen en antibioticakuren die je altijd af moet maken.
-Dan zijn er de nieuwe gasten: Froukje en Tineke. En hoe leuk is dat? Ze zijn gebleven.
Ik schreef toen al korte stukjes over wat ik meemaakte, dus ook over de dag naar Hattem. Nog even lezen?:
15 mei 2009 De bakker en een ooievaar
Je raadt nooit waar we gisteren met onze verrassingstocht terecht kwamen. Sinds kort ben ik ook lid van de Chr. Vrouwengroep Passage van Zuidbarge-Rietlanden en voor het eerst ging ik mee.
We kwamen in …… Hattem terecht. Dan weet je het wel: Bakkerijmuseum, Jan Voerman en Anton Pieck Museum. Ik kon ze de weg wijzen en af en toe wat vertellen. Het huis waar Wim geboren is en het stadhuis op de markt waar we getrouwd zijn. Hattem viel erg in de smaak. Tussendoor was het lunchen bij De Haven en ik had warempel tijd om even bij Niesje te gaan kijken. En…. ze was thuis.
Op de heenweg hadden we de ooievaars bij de Wijk al zien lopen en op hun nest bewonderd en we kregen met ons clubje in de auto zowaar het briljante idee om een bezoek aan de Ooievaarsbuitenstation in het Reestdal voor het volgend jaar voor te stellen. Dat moet ook de moeite waard zijn.
Waar komen we die middag terecht? Precies…. Bij die ooievaarskolonie vlakbij de Havixhorst, een statig landgoed. "De Lokkerij" heet het, maar nee niet van de kreet ooievaars lokken, maar het komt van de voormalige boerderij Lok. Nu is het één van de ooievaarskolonies die goed gerund worden omdat na de 2e W.O. de ooievaarspopulatie zo drastisch gedaald was dat ze zouden uitsterven doordat er geen insecten, wormen en ander voedsel voor ze was te vinden door al het gif en kunstmest die gebruikt ging worden. We hebben er heel wat bewonderd en hebben een uniek verhaal over de ooievaars meegekregen. Over de thermiek die ze gebruiken op hun tocht naar het zuiden, over hun manier van leven en de gevaren die hen bedreigen.
Het staat er nu heel wat beter voor al sneuvelt de helft nog door allerlei oorzaken: geen voedsel genoeg door te droog weer, kou bij te nat weer, elektrocutie door de hoogspanningsdraden in Frankrijk door hun 2,5m vleugelwijdte enz.
Een prachtige plek waar je via een mooie wandeling naar toe loopt. Tot slot van dit uitje gingen we in De Wijk lekker eten. Bedankt Ida, Sjoukje en Maartje van de Reiscommissie.
Meer weten over dit unieke Ooievaarsbuitenstation Het Reestdal? Klik even op de titel, is het meer dan waard.