En dan is het intussen 2010 geworden.
—Ik lees dat apotheker Breuring uit de Rietlanden kwam vertellen over zijn werk in de apotheek. Altijd belangrijk
—In maart volgde een interessante avond met Freek Kleinjan over roofvogels. Hij groeide op in een bosrijke omgeving en klom zelf graag bij nesten. Hij wil graag meewerken aan evenwicht en harmonie in de natuur. Sjoukje heeft het goed bijgehouden.
We hoorden heel veel interessants:
-Dat de valk het nest van andere vogels gebruikt.
-Dat de buizerd voor de winter naar het zuiden vertrekt en de buizerds die we in de winter zien uit bv Noorwegen komen.
-Dat de uilen minder eieren leggen als er minder muizen zijn.
-Dat de sperwer een jager is en de havik er op lijkt alleen is de havik wat groter en kan zijn eten zo uit de lucht plukken, bv. een kraai of een duif.
—In april komt Diny v.d. Meer ons met een uitgebreide diaserie vertellen over het werk van de Wereldwinkel. Ze zijn lid van de W.O.E., Werkgroep Ontwikkelingssamenwerking Emmen, staan voor een eerlijke handel- een goed loon-goede en veilige werkomstandigheden- geen kinderarbeid- bevorderen van de vrouwenemancipatie- aandacht voor het milieu èn het verlenen van microkredieten aan startende ondernemers.
—We hebben meegedaan aan een quiz bij RTV Drenthe. Ja hoor 100 euro gewonnen!
—Op 27 mei kregen we een echte verrassingstocht. Ken je dat… een echte mystery tour? Nee?
Bij vertrek bij het Hoefijzer, het buurthuis van Zuidbarge, kregen we per auto een envelop mee met de eerste bestemming.
Het bleek het Hunebedmuseum in Borger te zijn. Natuurlijk beginnen zo’n stel dames die uit zijn met koffie en daarna kregen we een prachtige rondleiding van onze 80 jarige gids Anne. Ze wist ons van het begin tot het eind te boeien terwijl ik het museum toch al wel eens met Robin en Eva had verkend.
Het grootste hunebed van Nederland is er vlak naast en wat dacht je van een winkeltje met alles op gebied van Drenthe, Oudheid en stenen, koek, natuur en sieraden.
We verzamelden ons bij de auto’s en kregen een nieuwe bestemming in een envelop. Het werd Drouwen om samen te lunchen. En nadat we het Drouwener zand tussen onze tenen weg hadden geschud was het weer een envelop die ons het adres meedeelde van een lavendelboerderij in Nieuwediep, een half uurtje verderop.
Je zou toch lavendelvelden verwachten bij zo’n titel, maar behalve de geur van zeep en de lavendelkleur van de kleding van de dames was er geen lavendelveldje te bekennen. Het is een zeep fabriekje, maar zó leuk met een film over de lavendeloogst in de Provence en uitleg over de producten en het produceren van de zeepsoorten. En raad eens wat ze nog meer hebben: een winkeltje met producten die nergens anders in de omgeving te krijgen zijn. Daar waren wij met z’n achttienen ook wel even druk mee.
Je hebt misschien al door wat we kregen voor we weer instapten? De laatste envelop bevatte het adres voor het diner. We gingen hiervoor weer terug naar Borger naar Restaurant De Deugniet. In de voormalige woonkamer met bedsteden werd ons diner opgediend. Een soepje… Mmmm Een flinke karbonade met allerlei lekkers en een tarte tatin (stukje appeltaart op de kop) met ijs toe. Heel tevreden kwamen deze 18 dames weer op ons beginpunt en dankten de reiscommissie die dit alles georganiseerd had.
—Een fietstochtje gaat op 1 juli die zomer inderdaad naar het Huis van Heden, het toen nieuwe hospice in de Emmerdennen, dat voor het merendeel draait op vrijwilligers.
We hebben de smaak te pakken en gaan in september op de fiets richting Noord Sleen. Bij de Galerie van Geert W vertelt Geert Smegen ons over ontstaan, herkomst, samenstelling en het gebruik van mineralen. Dan zijn we weer klaar voor een nieuw seizoen.
Voor het recept van een tarte tatin kun je even op de titel klikken.