Oktober 2013 Passage Zuidbarge Rietlanden had wat te vieren. Truus Rabbers was dit jaar 50 jaar getrouwd, maar ook 50 jaar lid van Passage, voorheen de Bond voor Plattelandsvrouwen. Monique van Passage van Gewest Drenthe kwam er speciaal voor om daar even bij stil te staan en gaf Truus als aandenken een uniek Passage lichtje mee.
En… niet alleen waren Truus en haar Geert 50 jaar getrouwd , maar ook Albertje Drenten en Aly de Hoop. Samen trakteerden ze op een specialiteit van bakker van Venen. Wat hadden we het weer goed!
–Nu ik dit zelf voor me heb en weer lees zie ik het weer voor me, nu al 7 jaar geleden. Jullie ook?–
-Na de pauze liet Marjan met haar toekomstige man Johan dia’s zien van het project in Rwanda en konden we met eigen ogen zien wat er in de afgelopen 20 jaar van de grond is gekomen in Rwanda. Marjan had allerlei speelgoed meegenomen, gemaakt door de kinderen van waardeloos materiaal, stuk voor stuk kunstwerkjes. Plaatjes ijzer, platgeslagen dopjes, stukjes van zolen van strandslippers werden tot ingenieuze auto’s gevormd, ook een vorm van techniek.
Als onderwijs mens hield ze met ons een soort quiz en mochten we bv. raden waar de vooraan liggende ring, ook bananenblad, voor diende. Het bleek een ring te zijn die daar in Afrika op het hoofd werd gelegd onder de spullen die ze vaak op hun hoofd meedragen.
-Waren de vorige keer Truus en Albertje het middelpunt vanwege 50 jarige jubilea. Dit keer november 2013 was het Dinie Kalteren die deze mijlpaal bereikte: 50 jaar lid van Passage. En natuurlijk werd dit aangehaald, een felicitatie waard. Ze werd ook voorzien van een collectors item, het Passage lichtje, èn een bloemetje en natuurlijk de wens dat ze nog lang lid zal kunnen blijven.
-November 2014 Daar zaten we dan, dames van Passage Zuidbarge Rietlanden, allemaal met een extra brilletje op de neus. Met deze 3D bril kwamen de planten, dieren en insecten wel heel dichtbij. Je bukte je meteen toen de kop van een giraf als het ware op ons af kwam toen die dia vertoond werd, zo levensecht.
Jan Geerdink was uitgenodigd om een driedimensionale diaserie te vertonen. De dia’s worden met twee camera’s tegelijk gemaakt en omdat beide dia’s op één scherm worden geprojecteerd krijg je dat beeld . Keek je even zonder die polarisatiebril, was het een wazig beeld.
Ik vond Geerdink al een echte Twentse naam. In Hengelo heb je zelfs een Geerdinkweg. Dus ik vroeg Jan en Gré Geerdink of ik het goed geraden had. En ja hoor… we werden bijna familie toen bleek dat hij met buurman Bertus, waar we jaren naast gewoond hebben en waar we nog steeds bevriend mee zijn, op de fotoclub zit. Ik moet zeggen dat hij een goed georganiseerd programma in elkaar heeft gezet waarin zijn liefde voor alles wat leeft naar voren kwam.
We zagen behalve veel bloemen het Drentse heideschaap voorbijkomen, de meikever- noemen we in Twente mulder, zei Jan-, het leven der bijen, enz. Hij besloot na de pauze met een reis door Drenthe èn de bollen van de Keukenhof. Het was doodstil, zo boeide hij met zijn beelden, de muziek en de gedichten. Een avond met Jan Geerdink, een bevlogen mens, is de moeite waard.