Bij alle goede wensen was er ook één uit Iowa van neef Harold en zijn vrouw Luella. Hier staan ze met hun tweeling-kleinzonen Finn en Will.
Oudejaarsavond. De appelflappen zijn klaar! Samen met Wim heb ik het weer geklaard. De ramen zijn zelfs gewassen. Dat was ook sinds eind oktober niet meer gebeurd.
Zonet kwam Mark toevallig even langs. "Ik had je al verwacht", zei ik. "Hoe dat zo?" "Omdat je altijd even langs komt als de oliebollen en appelflappen klaar zijn!" Wat later gaat hij met een big smile met een schaal appelflappen en wat houtblokken voor de vuurkorf op huis aan.
Vanmorgen had ik bij Geesje al een soort Nieuwjaarskoek geproefd met plakjes worst er in. Ook heel lekker! In het winkelcentrum waren leden van ’t Aole Volk ook al kniepertjes aan ’t bakken.
We horen in de verte de donderslagen in de Bargeres. De carbidbus van de jongens Drenth hier aan het Schoolpad is er dit jaar ook weer. De deksel van zo’n melkbus vliegt ook met zo’n vreselijke klap een eind weg! Wij hebben er hier over het veld mooi zicht op.
Wanneer we dan met de honden ons rondje bos deden kroop Scott je bijna tussen de benen van angst, want die was altijd heel bang voor onweer èn dus ook voor vuurwerk.
Maar Scott is niet meer. Ik mis hem nog steeds.
Met Tessa gaat het gelukkig heel goed. We nemen haar nu vaker mee. Met twee honden deden we dat minder. De mensen zien je aankomen met twee!! Sommige dan!
Iedereen is gecharmeerd van Tessa. Het is ook een lieverd. Gisteren bij Ben en Diny lag Jippe, de teckel aan de ene kant van me en Tessa aan de andere kant.
Nu gaan we het nieuwe jaar in…met al die goede wensen van veel lieve mensen. De laatste wens, meer een advies, die vanmorgen met de post binnenkwam is van Ellen, mijn steun en toeverlaat bij het schilderen:
Neem een spetterende duik in 2008!
Ik wens jullie allemaal vooral een gezond jaar toe!