Ziezo, de appelflappen zijn klaar. We waren vanmorgen vroeg aan de gang. Wim schilde de appels en sneed ze in dunne plakken en ik stond achter het fornuis. Daan en Tim verzorgden de verzorging met kaneel en suiker en het onderdompelen in het beslag. Het is altijd een gezellige bezigheid: een schaal voor hier, eentje voor de Timmertjes en ik neem aan dat Gerhard er ook een komt halen. We hoeven niet bang te zijn dat onze schaal blijft staan want Rick komt vanmiddag deze kant op.
Op de Boomgaard bakte onze moeder Coba altijd oliebollen en daarna ook appelflappen. Die hadden ook geen lang leven. Warm vond ik oliebollen nog wel lekker. Mijn eerste poging deed ik pas toen we al zo’n 8 jaar getrouwd waren en ik weet nog dat die veel te vet werden. Ik had de olie denk ik niet warm genoeg. Later kreeg ik een speciaal recept waarin appel verwerkt werd. Dat waren super oliebollen, maar ik ging later over op de flappen, waren onze jongens gek op en zo is het gebleven. Tante Gerritje bakte blijkbaar ook oliebollen en deed er steeds een aantal in de diepvries zodat ze later bij nieuwjaarsvisites weer voorraad had. Ze warmde ze op boven de stoom, herinner ik me. Zelf raak ik na 1 januari geen oliebol meer aan. Het enige waar ze me warm voor krijgen zijn de spekdikken van buurvrouw Geesje.
Zo de keuken is al weer spic en span, nu ikzelf nog.
