Wim heeft de schrik te pakken. Het gas wordt duurder. Zo gaat het bij iedereen natuurlijk maar Wim schiet dan meteen in de actie modus. Deden we vroeger alleen de grote luiken dicht bij strenge vorst, nu begint hij al bij een beetje schemering alles dicht te gooien: de grote luiken, eigenlijk de achterdeuren van dit voormalige boerderijtje, èn alle luxaflexen, rolgordijnen en de gewone gordijnen. Er is een kleine uitzondering. De luxaflex van ons voorraam mag 15 cm open blijven, speciaal voor onze Dirk. Die komt zich daar altijd melden wanneer hij naar binnen wil. Hij loopt dan even op en neer over de vensterbank buiten en als er dan nog niemand in de benen komt gaat hij rechtop tegen het raam staan en roffelt met zijn voorpoten op en neergaande bewegingen over het raam.
Tja, ons Dirkie is onder en boven de wet. Gisteren ving hij nog een dikke rat, zo een met een lange staart, huh.. Half opgevreten lag hij in de schuur. Wim gooide de rest van de rat in de container en ik mocht met stoffer en blik de restjes opruimen. Onze Dirk vangt meer ongedierte als drie katten bij elkaar.
Hij is net weer binnen en wil nu graag even op schoot, wel nadat ik een zacht dekentje over mijn knieën heb gelegd.
