Over bomen en een handige man…

De bomen die bij de wei staan, een berk, een es en een paar Amerikaanse eiken en een treurberk , zijn in de tijd dat we hier wonen goed gegroeid. Op alle tijden van de dag is daar een plek met schaduw te vinden. Bovendien waait er meestal een lekker briesje. We hadden vandaag dan ook de stoelen in de luie stand gezet, vanmorgen voor de koffie en later voor een siesta. Maar toen werd het tijd om het koele huis op te zoeken. De honden hadden er ook geen problemen mee en strekten zich dankbaar uit op de stenen vloer, aangenaam koel vinden ze. Vanmiddag kwam Mark voor een praatje en om Queeny te brengen. Die logeert weer een weekendje hier.
En vanmiddag om vier uur had ik afgesproken om in de Schepershof een schikking te maken met Rien. Wim gaat altijd trouw mee voor de hand- en spandiensten wat ik zeer waardeer. Hij hielp Rien de grote krans van druiventakken rechtop te zetten waarin een grote bos bloemen zou komen te staan in de kleuren van het kerkelijk jaar: wit, rood, paars en groen. En toen hij met stoffer en blik aan kwam zetten vertelde ik Rien: ’Ooit heeft mijn lieve moeder onze tante Hermien toevertrouwd: ’t Is maor goed dat Wim zo hendig is, want Hetty is niet zo huusholdelijk an ‘eleg’.
Maar och…… Hetty hef intussen aardig bi’jeleerd, al is zee nog steeds heel bli’j met eur hendige man.