Het is niet anders. Het mooie grote handgeknoopte smyrnakleed dat 6 jaar lang onder de keukentafel onze voeten warmde, is niet meer. Ooit, toen ik het net ontdekt had bij mijn favoriete Kringloopwinkel, had ik visioenen dat hij onder Naardens burgemeesters tafel zou hebben gelegen. Er staat nl het wapen van Naarden op. Het was op twee brede stroken stramien geknoopt en ik zag al voor me hoe verschillende vrouwenclubs er mee aan de slag waren geweest. Het moest er eens van komen om hem eens helemaal onder die zware tafel vandaan te halen en buiten een opknapbeurt te geven. Met veel moeite, man- en vrouwkracht, kregen we hem naar buiten maar het bleek al gauw zulke slijtage te vertonen aan de onderkant dat de gaten er in vielen. Dat wordt dus de stort.
Het is natuurlijk ook handig om zo weinig mogelijk kleden op de vloer te hebben met een jonge hond. Tot nu toe bijt Storm alleen nog maar op zijn piepkip, de kluifjes en z’n flos. Hij gaat er voor het gemak en zijn eigen veiligheid mee in de bench liggen òf aan onze voeten. Terwijl wij vanmiddag aan het hannesen waren met dat grote zware kleed zocht hij een verstopplekje op tussen de bank en de stoel. Alleen zijn neusje was nog te zien. Hij zal ook niet snel meer in de wei bij de lammeren komen. Hij was onder het hek doorgekropen en kreeg een schok van het schrikdraad apparaat. Wat maakt zo’n pup mee in die eerste weken!
Nu is het tijd om even te knuffelen. Je ziet het!
