Julius Topfer tussen opa en opoe in.
Dat was nog eens een goed idee. Neef Joop moest in de buurt zijn voor onderhoud aan z’n auto en kwam even buurten. En…. hij had een cd bij zich met alle verzamelde foto’s en brieven uit de familie Eggink, keurig soort bij soort. Dank zij de interesse voor fotografie van opa en tante Hanna is er heel wat bewaard gebleven. Veel er van hebben jullie al kunnen zien en lezen, maar er is toch nog heel wat bij die ik nog nooit gezien heb, laat staan dat ik weet wie er allemaal opstaan.
Er kwamen al keuvelend heel wat verhalen boven water. Joop die samen met een bevriende piloot tijdens een proefvlucht een noodlanding moest maken. Ze hebben geluk gehad dat er in de buurt van Halle een stuk gras was waar ze konden landen. Alleen waren er wel wat sloten die als hindernis in de weg zaten. Een meisje dat langs fietste zag het gebeuren en riep een boer die er vlakbij woonde. Joop was er intussen al uit gekropen en samen sjorden ze de bewusteloze piloot er uit en belden ze 112. Ze zijn er als door een wonder goed van af gekomen. Sinds die tijd kijkt hij met vluchten steeds uit naar een geschikt terrein voor een eventuele noodlanding.
De onderduikers in oorlogstijd kwamen ook ter sprake. In de Wildenborch en Barchem zijn er heel wat verstopt.
Maar niet alleen Joden. Voor de oorlog zag opa op de weg van Ruurlo naar Vorden een jongeman lopen.Toen opa hem vroeg waar hij moest zijn bleek het een Oostenrijker te zijn die niet in het leger van Hitler wilde en hem was gesmeerd. Hij vroeg of hij misschien ergens aan het werk kon. Zo heeft deze Julius Topfer een tijdje op de Boschkamp gewoond en gewerkt. Wat later ging hij weer naar huis terug en jarenlang is er nog een briefwisseling geweest. Joop heeft nog een poging gedaan om hem in Wenen op te sporen, maar… Topfer is daar net zoiets als Jansen bij ons.
Joop maakte nog een foto van Wim en mij, want als Reini en Tea in mei in opa’s voetsporen naar Amerika gaat willen ze zoveel mogelijk familie op foto meenemen voor de American cousins.