We zijn al een paar dagen van plan om eens lekker te shoppen. Dat doen we altijd ergens tussen kerst en oud en nieuw. Gewoon gezellig even er uit in deze donkere dagen. Maar het is zo gek. ’s Morgens is het pas laat licht, helemaal als het zulk triestig en regenachtig weer is, en al vroeg weer donker. De ene keer doen we even de supermarkt en dan blijkt de post aan de deur te zijn geweest met een pakketje. Een dagje bezoek is erg leuk maar shoppen ga je dan ook niet. Dus morgen maar. Opnieuw laat wakker en het is zomaar oudjaarsdag. Frank en Tim komen ons helpen met de appelflappen. Ze brengen al kniepertjes mee, platte ronde wafels… het jaar is uit. Op nieuwjaarsdag worden hier dezelfde wafels gegeten maar dan opgerold. Het jaar moet immers nog beginnen. Richting Groningen hebben ze nog een andere lekkernij: spekdikken, ronde wat dikkere koeken waar plakjes worst en stroop in verwerkt worden. Buurvrouw Geesje bakt die altijd. Maar ik hou het bij appelflappen, genoeg voor de hele familie.
Het wordt een gezamenlijk project. Wim schilt de appels, snijdt ze in plakken van 1 cm. Tim roert de kaneel en suiker door elkaar op een bord. Frank zorgt dat de appelplakken aan beide kanten met het mengsel bedekt worden en dat ze mijn kant op komen. En ik bak. Tim zorgt weer voor de poedersuiker die er op mag.
Om half een komt Anja de boys weer halen en drinken we samen een kop koffie mèt appelflap natuurlijk. En vanzelf nemen ze ook een schaal met flappen mee, eerlijk verdiend.
Dan moet Wim eerst even op de bank want vanavond zal het ook niet vroeg zijn. De middag is al een eind op streek wanneer we op pad gaan. We komen niet verder dan Nieuw Dordrecht, want daar kan onze bon van de Winterprijs van de Postcodeloterij ingeruild worden voor biologische soep en een rookworst. Nee de winkels in Emmen hebben we niet gezien. Zo houden we nog geld over….
[i]We planned to go out for shopping. We always do that between Christmas and New Year. It’s nice and a lot of bargains to look for. But it’s strange… late daylight and early darkness, visitors, waiting for the postman. And so at once it’s the end of the year. Frank and Tim our neighbour boys are coming to help us with the apple fritters we usually make at the last day of the year. They brought for us the kniepertjes, a speciality from here, Drenthe, flat and thin cookies.. the year is gone. And on uew years day they have the same but as a role, the year is onknown yet. A bit to Groningen they offer you the spekdikken a speciality with sliced sausages and syrop in it. Neighbour Geesje uses to bake them.
But I just bake my apple fritters, enough for the whole family.
It’s a project for the four of us. Wim is peeling the apples and makes slices. Tim and Frank make sure there is enough cinnamon and sugar on both sides. And I’m the cook. I bake them with enough dough at both sides quick in the hot oil. The boys task is to do enough powdered sugar on it. Great work!
At half past twelve Anja comes in to pick her boys up again and we have coffee with an apple fritter of course… delicious!With enough apple fritters for dad they go home again.
This afternoon again we won’t go further than the supermarket nearby. And no bargains again in town. We’ll save money …..- not for long I’m afraid.
[/i]