Ik heb een oude schoenendoos waarin ik bijzondere kaarten en foto’s bewaar. Soms een nieuwjaarskaart met een foto, soms ook een bijzonder creatieve kaart of een kaart met een boodschap. Zo hebben we een kennis die ieder jaar iets bijzonders bedenkt. Zo kregen we een paar jaar terug een kaart met een kerstboom met in de top een echte ouderwetse cent. Ze had er een spreuk bij dat ze ons haar allerlaatste cent gunde.
Verder is ze begaan met dieren in nood. Zo wilde haar man haar toen ze trouwden een hond geven, haar liefste wens, en gaf haar een boek met alle hondenrassen. ‘Zoek er maar een uit’, zei hij. Maar ze antwoordde meteen: ‘Die ik wil staat er niet in. En een tijdje later had ze een hond uit Spanje, overgevlogen door een organisatie die straathonden redt. ‘Hij heeft wel een hekel aan mannen’, zei ze. Een hond met een trauma dus, maar wel gered.
Amper was de sint dit jaar vertrokken of we kregen al hun goede wensen voor de komende feestdagen. Ze had weer goed haar best gedaan en de zin in kip of een lekker stukje varkensvlees verging me ogenblikkelijk. Zet je toch aan het nadenken.
Behalve de nieuwe koning en een ode aan Sint en Piet besloot ze met:
Verder wensen wij veel minder dierenleed
en dat men dus geen plofkip eet.
In megastallen zitten varkens in nood
leven afschuwelijk en gaan dan dood.
Wij wensen:
Ook voor alle dieren een heel goed leven.
Deze wens willen wij graag geven
[i]Nee jongens, we eten dit jaar geen kip.[/i]