Als hondenliefhebber voel je je niet gauw alleen. Als je je hond uitlaat kom je altijd anderen tegen, ook met hond en gesprekstof is er dan genoeg. Meestal zit je op één lijn en uit deze liefhebberij komen vriendschappen voort. Ook met de familie waar Toska, nu Josca, naar toe ging hebben wij steeds contact en echt niet alleen over de honden. We hebben al eens fleslammeren van hen gehad en de adviezen kregen we er ook gratis bij.
Ons eerste bezoekje aan hen strandde aanvankelijk in de Groningse klei omdat we de verkeerde afslag richting wad namen. Met veel spektakel en een handdoek voor de achterwielen, die bedoeld was voor de lammeren, kwamen we al slippend weer los. De grijze spetters zaten tot boven m’n knieën. De handdoek hebben we maar achter gelaten in de klei.
Maar nog steeds houden we contact al is jammer genoeg vader Siebrand overleden.
Van Corrie kreeg ik een mooie pps, zo heet zoiets geloof ik. Ik had al eens eerder zoiets gelezen, maar in deze tijd van bezinning vond ik dit verhaal de moeite waard om het te laten lezen. Op de foto zie je Nienke met hun honden. Met de oudste hond is ze ook op behendigheid geweest en Jet, de kleine, is hun nieuwste aanwinst die veel belovend lijkt. Ze komt van de honden van Tjitse Terpstra, een grote naam in Bordercollieland. En met zoveel schapen ben je afhankelijk van een goede hond.
Met een klik op de titel komt het verhaal tevoorschijn.
Veel plezier met het lezen. Gewoon naar beneden scrollen.
Met dank aan Corrie.
