Het was koud zaterdag, heel koud, maar dat mocht Mark en Wim niet deren. Er lag nog een stapel hout dat gezaagd moest worden en afgevoerd naar Sleen, want ja… als je twee houtkachels brandend wilt houden heb je wel wat nodig. Er werd in elk geval weer goed samengewerkt. De kettingzaag had een onderhoudsbeurt gehad en ging er door als boter. Want deze mannen willen wel werken maar hun apparatuur moet voor elkaar zijn.
Op de site van Wim Harwig las ik dat hij zijn paardekastanje had moeten omzagen omdat die ziek was en bij de verwerking van al die takken had hij een hiep gebruikt. Een ‘iepe’ zol opa Bieënhof zeggen maar opoe had et altijd over et ‘iepken’. Die gebruikte zij ook voor een heel ander doel n.l. het kippen slachten. Af en toe was er een kip die er aan toe was, meestal werd het eieren leggen minder en dan ‘ging de kippe in de pot’ zoals opoe dat noemde. Er was op ‘de Haar’ ook een speciaal paaltje waar het arme kippenekje opgelegd werd en met één klap was het dan gebeurd. Als kind vond het gemeen dat ze die kip zonder kop dan rond lieten fladderen… en nog! Bah! Daar zal de uitdrukking: ‘Je kletst als een kip zonder kop’ wel vandaan komen.
Buurman Jans heeft een veel betere methode. Terwijl hij de kip aan de poten ophangt gaat de rest snel en zonder spektakel, diervriendelijk als je dit zo mag noemen.
Wim Harwig had goed gebruikt gemaakt van zijn hiep en als hij alle takken zo fijn heeft gemaakt als deze is hij wel even bezig geweest.- klik op de titel.
Deze middag kwamen er nieuwe logées voor de rest van de winter, een paar veulens van vorig jaar. Amber en Julia hoorden de aanhanger met inhoud al aankomen en al hinnikend vlogen ze naar het hek. De beide kleinen werden met open armen ontvangen. Zo kun je zien dat paarden kuddedieren zijn. Leuk hoor om wat meer leven in de wei te hebben.
