Coba met haar eerste tweeling…allebei wit.
Coba with her first twins… both white.
Ieder jaar hebben we tot nu toe jonge dieren gehad. Ik vind het een beetje kaal zo.
We hebben jaren gehad dat we puppies, kittens, kuikens èn lammeren hadden. Soms ook een veulentje….zo mooi! Ik heb er van genoten. Je hebt er natuurlijk wel werk mee, maar dat weegt niet op tegen het plezier dat je er van hebt. Er is niks zo mooi als moeder schaap met haar tweeling, die je om de haverklap aan weerszijden onder hun moeder te zien duiken.
Altijd heb ik gedacht dat Diny dat ook had, maar zij zegt van niet. Ja…. ze houdt wel van de dieren die er zijn, maar ze hoeft er geen meer bij en al helemaal geen jong spul meer.
Toen ze meer dan 20 jaar geleden in hun boerderijtje in Eefde trokken kocht Pa voor haar twee jonge bruine schapen. Ze hadden immers een mooie wei bij huis. Ze noemde ze Lientje en Lotje. Een aantal jaren hebben ze ook lammeren gehad, maar ik denk dat Ben daar nog meer plezier van had dan Diny. “Dat geblèer”, zei Diny. “Heb iej daor gien last van? Ik kan mien de kop niet buten de deure stekken of ze begint al”. “ Nee ikke niet, maor biej ons loopt ze ok iets wieter van ’t huus af”.
Lientje en Lotje gingen weg en hun paard dat daarvóór op “De Boomgaard” stond kwam nu in de wei.
Onze eerste schapen heetten Coba en Sietje naar onze beide moeders. Hadden we niet moeten doen. Sietje bleek een mager scharminkel. Toen die geschoren was bleef er niet veel van over. Van Coba hebben we langer plezier gehad, maar bleek wel gevoelig voor rotkreupel.
Maar hun nageslacht mocht er wezen!
Every year we ‘ve had young animals. It’s a bit poor like this. During several years we had puppies, kittens, chicks and lambs… so lovely! We enjoyed it very much. Yes I know… a lot of work too, but the pleasure of it all is more important. There is nothing as beautiful to look at as a ewe with her twins, who are delving ? at both sides beneath their mother to drink.
I always thought Diny felt the same way, but she assured me that she’s not.. O yes, she loves the animals she has, but no more and no little ones again.
When they moved to their farmhouse in Eefde more than 20 years ago, dad Hein bought her two young brown Texeler sheep, since they had a nice meadow near that house. They were called Lientje and Lotje. And a few years they’ve got lambs too, but I think Ben enjoyed it more than Diny, I think. “O… all that terrible blaring”, Diny said. “Don’t you hear that noise, do you? I cannot have a look outside or they start blaring again”. “No ..it does not matter to me at all, and….our sheep are further from the house than those at your place”, I said.
So Lientje and Lotje went out and a horse came in.
Our first sheep were called Coba and Sietje, just as our own mothers did. It would have been better we did not do so, since after shearing Sietje looked as a bag of bones. Coba stayed longer with us but appears to have tendency for footrot. But their offspring was great.