Er was koffie en waren kniepertjes voor en na de viering in de Schepershof. Veel goede wensen, heil en zegen, gelukkig en gezond nieuwjaar, werden uitgewisseld.
En we stonden stil bij mysteries. Soms zijn rituelen en gewoontes een mysterie voor anderen. We dachten hierbij ook aan het mysterie van een geboorte, van nieuw leven, en bij het mysterie van Christus dat Paulus in visioenen had meegekregen. Nooit in de gaten gehad dat Lied 425 zo mooi is.
Wat was er voor dit leven en wat komt erna? Voor mij is het duidelijk dat het er is.
Bovendien is het voor mij een raadsel dat er na de paniek van de eerste weken na het ‘familiegesprek’ er zomaar een rust over ons gekomen is. En dat ondanks de spanning die er is over de volgende uitslag van alle onderzoeken tot nu toe over de raadselachtige plekken in Wim z’n heupen. Morgen hopen we die duidelijkheid te krijgen. ‘Het ziet er niet goed uit’, zei de orthopeed. ‘Ik kan me vergissen maar dat gebeurt niet vaak’.
Voor ons is het afwachten.