Toch ook logeren op de Boomgaard.
Tot mijn verbazing en wat verbijstering werd ik ontslagen in mijn vaste baan als onderwijzeres aan de van Heemstraschool voor Chr. Nationaal Onderwijs in Hattem. De reden: mijn huwelijk. Als pleister op de wonde kreeg ik meteen een tijdelijke betrekking terug. Tja… zo ging dat toen. Eigenlijk hoorde een getrouwde vrouw aardappeltjes te schillen en te poetsen voor haar man. Toen ik bovendien al gauw ontdekte zwanger te zijn kwam ikzelf op het voor mij lumineuze idee om voor te stellen om na de bevalling weer terug te gaan naar school. Wim zou de eerste tijd studie verlof hebben en ook moeder Siet zou met plezier op een kleinzoon – of dochter passen, verzekerde ze. Maar dit viel niet in goede aarde. Nee… het bestuur vond dat een moeder bij haar kind hoorde, zo vertelde dhr Otterlo me. Nou ja.. ik kreeg doorbetaald tot en met de zesde week na de geboorte van Gerhard. Ik had ook geen zin om me ergens ook maar druk om te maken. Het was meteen een goede gelegenheid voor Wim om in deze tijd z’n B1 voor Scheepswerktuigkundige te halen. We kregen zelfs een flink bureau van juffr. Van der Meulen te leen mèt een ouderwetse degelijke bureaustoel, was nog van haar vader geweest die ook onderwijzer was aan dezelfde school. Wim volgde particuliere lessen in Apeldoorn en ging daar op z’n motor heen. Hij zette zich verder 8 uur per dag aan dat bureau en ging alleen op zaterdagmiddag naar Hatto Heim naar de voetbal.
Gerhard werd op 10 december 1965 geboren, vroeg in de ochtend. Tante Marie van der Kolk verleende de hulp aan dokter van Haeringen, een perfect team. Wim had tegen een uur of 4 die nacht steentjes tegen hun slaapkamerraam gegooid om haar te wekken. Dokter van Haeringen had intussen z’n jas al achter zich op de grond laten vallen en bestelde thee met beschuit bij Wim. Die had dus wat te doen. Tegen 6 uur werd Gerhard geboren.
Je hoeft je niet te vervelen als je net je eerste baby hebt maar na een week of zes begon ik weer onrustig te worden. En prompt staat op een avond collega Johan Frijlink op de stoep. Hij was gestuurd door van Otterlo. Of ik alsjeblieft wou komen invallen. Er was ziekte. Het hart van de net tot moeder gepromoveerde juf nam een sprongetje en de volgende dag stond ik weer als vanouds voor de klas alsof ik nooit weg was geweest. Die zomer en herfst zou dat nog regelmatig gebeuren. Toen Wim weer ging varen stond Gerhard bij oma Siet en soms in de gang op school. Niks mis met een moeder die haar zaakjes kan regelen.