Hier achter de liguster zijn de brandnetels al gesneuveld, maar eerst gingen de toppen eraf voor de soep. Wim repareert het hekwerk van de erfscheiding, maar we willen geen toppen van de palen zien vanuit het raam.
Je zou eigenlijk alleen moeten eten wat in je eigen streek groeit en bloeit, heb ik wel eens gelezen. Sinaasappels groeien hier niet en voor de broodnodige vitamine c zit er voldoende in spruiten en andere Nederlandse groenten en fruit. Maar ja… een sinaasappeltje of banaantje op z’n tijd is toch wel lekker. Wanneer je je geprikt hebt aan de bekende brandnetel, moet je om je heen kijken om een blaadje weegbree of hondsdraf te plukken en die te kneuzen en het sap op de prikplek te smeren. En het helpt echt kan ik je uit ervaring meedelen. Een vriendin van me doet een uitgebreide cursus over kruiden en de geneeskracht ervan. Ik noem haar al mijn’ kruidenvrouwtje’. Vaak maakt ze me een smeerseltje om uit te proberen. Zo heeft ze ook een brandnetelzalf gemaakt die ook de brand uit de huid wegneemt als je je geprikt hebt. En een goudsbloemzalfje, dat de genezing van schrammen en lidtekens bevordert. Ook maakt ze een kastanjegelei die weer goed is tegen spataderen of adviseert kamillebloesem wanneer er een blaasontsteking begint. Wel lastig want je moet een badje maken met gedroogde kamille en daar met je handeltje boven gaan zitten. Dat ging me wat ver, maar ja als je pijn hebt doe je alles.
Dit voorjaar heb ik de brandnetel die hier op het erf volop groeit maar eens gebruikt. Ik heb er al een stamppotje mee geprobeerd, erg lekker. Je kunt er ook thee van maken maar dat heb ik nog niet gedaan, maar wel soep gemaakt. Het zou een reinigende werking hebben, vooral in het vroege voorjaar. Je plukt alleen de toppen. Ik heb het gemengd met haneklauw, wortel, selderij, prei en broccoli en een restje aardappel dat ik over had na het eten. Samen met wat bouillonbokjes en een beetje zout werd het een lekkere soep. Eens zien of ik morgen de wereld weer aan kan…