‘Man wat heb jij mooie sokken aan’, het schoot me er zomaar uit. Ruud, de vader van een tweeling die ik ooit in de klas had, zit naast me in de kerk en onder zijn chique broek komen een paar heel leuke moderne sokken uit. Geen gesprek om in de kerk mee te beginnen, maar ik kreeg meteen bijval. De hele rij voor ons keek mee en prezen de mooie sokken, voornamelijk de vrouwen zoals te verwachten. Ik besliste meteen dat het tijd werd dat Wim ook weer een stel nieuwe sokken nodig heeft. Op dit moment komen we nergens en daar moet toch maar eens verandering in komen.
En dit was allemaal al voor de kerkdienst begonnen was. De ochtend in de Schepershof stond verder geheel in het teken van herder en schapen. Ida, Dea en Fenna hadden een nieuw wandkleed ontworpen en gemaakt. Het liet een prachtig landschap zien, een herder met schapen en de zon die er mooi op scheen, allemaal ontleend aan een aquarel van Dea op A4 formaat. Ds Jan de Korte onthulde het wandkleed met verve. Hij had zich goed ingeleefd, ook niet zo moeilijk als je in een klein dorpje bent gaan wonen met twee schaapskuddes om je heen. Een paar jaar geleden ben ik nog met Rob bij zijn buren geweest om het vachtvilten onder de knie te krijgen bij Wibbina.
Eigenlijk miste ik toch wat. Nee, niet het verdwaalde schaapje, dat was er wel bij, maar ik miste de hond. Nu meen ik dat David toen hij nog een herdersjongen was de afgedwaalde schapen met een slinger en een steentje weer bij de les riep. Misschien werkten ze toen nog niet met bordercollies.
Het nieuwe kleed bleef in de belangstelling tot lang na het koffie drinken.
foto: is van afstand met een mobiel.